„Domowa Kawiarenka” była moim ulubionym programem telewizyjnym.
Z uwagą śledziłam każdy odcinek i notowałam przepisy. Prowadzący, pan Tadeusz Gwiaździński mówił
dowcipnie, swobodnie, przytaczał anegdoty, pokazywał i tłumaczył dlaczego coś
robi się tak a nie inaczej. Piekł ciasta tak, jak uczyłam się na technologii (stara
szkoła) – z uwagą, starannie, z
dbałością o każdy składnik.
Potem, a było to kilka lat temu, szukałam jakiegoś
przepisu i trafiłam na http://barwysmaku.blogspot.com/
Dziś spotkałam się z samym autorem. Jak ja lubię słuchać
takich opowieści, takich historii - o ludziach, o jedzeniu, o produktach!. Jak
ja lubię, gdy człowiek znany i popularny skromnie mówi „ależ ja jestem
zwyczajny, któż by mnie rozpoznał”.
Przy okazji spotkania odkryłam całkiem przyjemne miejsce
z bardzo dobrymi ciastkami. Nie, nie jadłam, lekarka mi zabroniła. Ale przecież
nie do końca życia, mam nadzieję.
Moi drodzy – dostałam prezent. A raczej trzy prezenty.
Jeden, którym się nie podzielę bo jest z dedykacją i jest tak wciągający, że
czytałam już w tramwaju. To książka nie do zdobycia – „Doprawione szmerem
tataraku”.
Natomiast dla Was jest „O kremówce w Wadowicach i widelcu w butelce”. Nie ma losowania. Jest zadanie. Można polubić mój fanpage na Facebooku ale nie ma przymusu. Napiszcie mi tu w komentarzu lub na fanpage co
jecie latem najchętniej. Do wygrania
książka Tadeusza Gwiaździńskiego.
Post nie jest sponsorowany.
