gdy w głowie szumi

 Będzie trochę czarnego humoru ale nie przerażajcie się. 

Nieraz pisałam, jak bardzo lubię uroczystości rodzinne, a jeśli już ktoś odważy się i zrobi selekcję nie biorąc pod uwagę opcji "wypada, nie wypada" to już jest gwarancja doskonałej zabawy. 

Przez ostatnie lata spotykaliśmy się prawie wyłącznie na pogrzebach i co to za radość ze spotkania skoro jedno z nas leżało w trumnie. No, radość przez łzy i niepokój kto następny. Na szczęście nikt wieńcem nie rzucał i nikt nie łapał ale przypomniałam sobie, że kto pierwszy wychodzi ze stypy ten pierwszy umiera! 

Jednak pamiętam o swoich postanowieniach - czas przerwać żałobę i dać odpocząć rodzinie, po prostu żyć.  A do tego mam posadzone jesienią kwiaty i chcę zobaczyć czy coś z nich będzie. Wyszło żenująco beznadziejnie, nie ma się czym chwalić bo suka zwana Mikuliną Wandalem Skończonym zrobiła sobie ścieżkę centralnie wzdłuż rzędów kwiatów i połamała je jak tylko wylazły z ziemi. 

Gupi (nie poprawiać) guz ma się dobrze i przyznaję, ogranicza mnie, ale kiedy dostałam zaproszenie na ślub siostrzenicy, od razu powiedziałam - gupi guz nie będzie mną rządził, co to za życie jest żeby siedzieć w domu i nigdzie się nie ruszać bo głowa boli. Jak to brzmi - wybacz, nie pojechałam bo mnie głowa boli.  Ciotka pinda. A do tego złapałam przeziębienie i bałam się, że kogoś zarażę. Ale zrobiłam nam testy i wyszły ujemne. 

Młodych znam i bardzo lubię. Młodzi pełni radości i szczęścia, ślub w pięknej sali, przyjęcie doskonale dopracowane, eleganckie, wszyscy wobec wszystkich przyjaźni. Takie spotkania dają mi motywację do tego, aby nie rezygnować, nie zapadać się, nie zamykać. 

Dziś też Cię kocham.