żebyśmy mieli tylko takie kłopoty

 

Życie na emeryturze płynie leniwie i można sobie pozwolić na spanie kiedy się chce spać, dlatego zapomniałam już o zrywaniu się w środku nocy. Jeśli mam gdzieś jechać to umawiam się kiedy mi pasuje a nie jak dawniej po pracy lub w wolny dzień.

Byłam umówiona z kosmetyczką. Na popołudniową godzinę, co się będę zrywać. I tak sobie byle jaka łażę rano po domu  aż tu dzwoni kosmetyczka że odwołuje mi wizytę bo koleżanka jest chora i nikt jej nie zastąpi. No, nie żartujmy sobie, ja mam za parę dni wesele i specjalnie hodowałam pazury jak jaszczomp żeby choć w taki sposób poprawić sobie pewność siebie. No i co teraz? Nie, nie płaczę w takich momentach tylko rzucam moim najstraszliwszym przekleństwem – kurwa kurwa szatan! Nie na głos.

Nie lubię takich sytuacji. No bo co teraz? Trzeba będzie dzwonić wściekle po okolicznych pazurowniach albo wziąć siekierę pilnik i samej zrobić porządek. Jeszcze i to.

Ale z drugiej strony zobaczcie – jak dzwoni pielęgniarka że lekarz odwołuje wizytę to nie klnę tylko cierpliwie czekam na następny termin, a przecież paznokcie to nie jest coś tak ważnego żeby się wściekać. No, kurwa, jak to nie.

Rzuciłam więc krótkim – i co pani teraz proponuje? To chyba zabrzmiało bardzo wymownie, bo dziewczyna zaproponowała szybciutko – ale jeśli pani zdąży za 20 minut to możemy działać. Ha, ciekawe kogo wyrzuciła z tego terminu. 

To ja tak – skok pod prysznic, myłam jednocześnie włosy i zęby i wołałam na Krzyśka, że za 10 minut jedziemy.

A że fryzjer w tym samym budynku to chłop skorzystał. Potem zrobił zakupy i przed południem wszystko załatwione. Można zrywać maliny. Klęska urodzaju!