Frania (będzie o szmatach)

W szkolnej piwnicy stoją  dwie pralki - jedna służy do prania firanek, obrusów i serwetek i zarządza nią niepodzielnie `najstarsza sprzątaczka. Ośmieliłam się kilka razy wyprać w niej ścierki a nawet o zgrozo dorzuciłam do ścierek własne crocsy ale dowiedziałam się, że do prania takich rzeczy służy pralka wirnikowa.
Problem mam taki, że staram się pracować uczciwie i nie płuczę szmat w kiblu, używam innych ścierek do stołów a innych do łazienek i codziennie porządnie je piorę.
Nie dotarło do mnie jeszcze najważniejsze hasło sprzątaczek lepiej być opierdolonym niż orobionym,
nieustannie mam przed oczyma wizję koszmarnych epidemii wynikających z włóczenia po szkole szmatą i mopem wszy, świerzbu i jelitówki. Owsików i glist też.

Miało być o pralce. Taką zwykłą, automatyczną pralkę każdy obsłuży bez problemu. Pranie do bębna, proszek do szuflady, popatrzeć na panel, wybrać program i start.  Jeszcze trzeba odkręcić wodę i włączyć kabel do prądu. A potem odwrotnie, i już.
Ale czy osoba, która nigdy nie miała do czynienia z pralką wirnikową, da sobie z nią radę.
Przyznaję - zapomniałam jaki to kłopot i ile z tym roboty!

Taka pralka to rodzaj beczki z silnikiem i wirnikiem na dnie. Wlewa się wodę, wrzuca pranie, dosypuje proszek, włącza się urządzenie i tadam. Albo nie tadam
Woda powinna być ciepła i musi być jej dość dużo ale nie za dużo bo się wychlapie. Pranie polega na tym, że wirnik kręcąc się obraca szmatami w kółko, i nic więcej. Trzeba więc po jakimś czasie pralkę wyłączyć (Franie miały wyłącznik czasowy, ta nie ma). I co dalej?
Powyciągać szmaty do wiadra, wypłukać w zlewie, wykręcić. I już. Nie i już! Trzeba jeszcze wylać z pralki wodę. Z boku urządzenia jest gumowy wąż prowadzący do otworu w dnie i tamtędy właśnie spływa brudna woda. Trzeba ją spuszczać do miski, można też prosto na podłogę ale nie polecam. 

I do brzegu!
Tak sobie myślę. Ile czasu i wysiłku kosztowało mnie w młodości pranie. Gdzie ja to wszystko suszyłam. Pieluchy! Ze dwadzieścia pieluch codziennie. Wszystko to, co i dziś wymaga prania. Ile trzeba było mieć sił w rękach aby to wszystko wyżąć. W ramionach - aby nanosić wody. Potem tę wodę wynieść z domu.
Nie, nie i jeszcze raz nie - za nic w świecie nie chciałabym wrócić do czasów młodości.  Co z tego, że młody organizm szybciej się regeneruje. Że dałyśmy radę. Ale czasu i zdrowia nam nikt nie odda.

Myślę sobie, że to dlatego z takim entuzjazmem podchodzę do wszystkich urządzeń ułatwiających pracę. Po co męczyć człowieka, jak może to zrobić za niego maszyna. Wyprać, wyczyścić, zmyć, wyszorować, pozamiatać. Ale..

Człowiek kosztuje mniej. Straszne ale prawdziwe. Maszyna jest droga, pobiera prąd, potrzebuje preparatów (proszki, kapsułki, płyny, worki, filtry)  trzeba ją serwisować, jeśli jest przeciążona albo nieprawidłowo eksploatowana  to zepsuje się.   A przeciążony człowiek dalej będzie pracował, a jeśli  nie da rady to znajdzie się  następny.