kiedy zabraknie słów

W serialu „Dom” jeden z bohaterów miał irytujący zwyczaj powtarzania rozmówcy – „mówi ci to coś?”.

 Znajomy często powtarza – „no mam rację czy nie?”. Z początku myślałam, że oczekuje odpowiedzi, dopiero po pewnym czasie zorientowałam się, że to przerywnik.

Pracował u nas majster, imienia i nazwiska nie pamiętam, nazywaliśmy go „rozumiesz, rozumiesz” bo powtarzał te słowa bezustannie.

Jeden z wykładowców w szkółce dla rolników podczas wykładów co jakiś czas   wzdychał – ale panie i tak tego nie rozumieją. Z początku byłyśmy święcie oburzone (wszystkie cztery) bo co to za filozofia zrozumieć budowę kombajnu, potem jednak dałyśmy spokój widząc, że pan nie chce nas obrażać i prawdopodobnie nawet nie słyszy, co mówi.

Najczęstszym przerywnikiem są wulgaryzmy. Nie lubię, zaraz warczę – nie klnij przy mnie,  ale przyznam się, że wolałabym, aby pewna infantylna, bezustannie rumieniąca się  panienka zawołała czasem „o jasny gwint” niż to swoje „o święty Barnabo”.

A zawołanie  „koniec świata” nie irytuje mnie wcale. 

Macie swoje ulubione lub wkurzające przerywniki?