o przezwiskach

Ciągle mi się przytrafiają jakieś nieprawdopodobne historie i całe szczęście, że mam ten blog bo nawet jak mi nie uwierzycie to trudno ale  mnie nikt nie zwyzywa. Będzie nie o wyzwiskach tylko o przezwiskach bo pewnie prawie każdy kiedyś jakieś miał. Zwłaszcza, że wśród czytelników  jest wielu nauczycieli. Nic nie dodam, sami sobie dopowiecie. 

Będzie o moim pierwszym przezwisku. Rodzina czyta i wie o co chodzi to przecież nie będę upiększać okoliczności tylko napiszę, jak było.

Bo ja byłam zawsze mała i chuda i mnie babcia i mama oszczędzały ale pracować musiało każde dziecko i ja czasami pasłam krowę. Nie śmiejcie się, to było przyjemne zajęcie, dużo łatwiej było paść krowę niż bawić młodsze rodzeństwo!  Babcia mi krowę przyprowadzała na łąkę,  wiązała na długim łańcuchu a ja miałam kocyk, książkę do czytania i tylko pilnowałam, żeby krowa jadła. Jak się  zapatrzyła w jedno miejsce to trzeba było jej powiedzieć „skubać” i tyle. Co godzinę babcia przychodziła, krowę przewiązywała w inne miejsce i tak do wieczora. Nikt przecież nie dałby dziecku szarpać się z bydlęciem.

To było wczesną jesienią, miałam się nauczyć do szkoły hymnu polskiego. Na pamięć. Na jutro i cały, wszystkie zwrotki! Zabrałam więc zeszyt i kocyk a babcia prowadziła krowę i pytała mnie po drodze, czy zostanę sama i czy i nie będę się bać, bo to było za lasem na odludziu i dość daleko, ale znowu nie tak daleko, żeby nie słyszeć wołania. Z górki na górkę wołanie słychać na kilometr więc się nie bałam, zresztą ja się tam nigdy niczego nie bałam oprócz krowy więc kładłam kocyk poza zasięgiem łańcucha i byłam bezpieczna.   Kiedy babcia poszła, rozłożyłam zeszyt i zaczęłam śpiewać  na cały głos i prawie już umiałam,  gdy z lasu wyszedł stryk (nie poprawiać) i zdumiony spytał – dziecko, a co ty robisz?

Bo ja śpiewałam, stojąc przy tym kocyku na baczność a krowa stała naprzeciwko i też się nie ruszała, nie wiem czemu. Wcale się nie speszyłam tylko zaczęłam tłumaczyć, że pani kazała nam nauczyć się hymnu i powiedziała, że każde porządne polskie dziecko ma zachować powagę i szacunek i hymn śpiewa się na baczność. 

Stryk jest bardzo mądrym człowiekiem, docenił moje zaangażowanie i wcale się ze mnie nie śmiał. Jak wytrzymał to nie wiem. 

I tak zostałam nazwana porządnym polskim dzieckiem.

Ja Wam o swoim przezwisku powiedziałam, teraz Wy!