jak reklamowałam przelew

Podziwiam młodych ludzi i zazdroszczę im łatwości w poruszaniu się w wirtualnym świecie. Nie dam sobie wmówić, że jestem ciemnym i zahukanym a do tego nieobytym babskiem, o, nie ma tak. Ale dla mnie bardzo wiele spraw jest trudnych do załatwienia i czasem borykam się godzinę z czymś, co młody człowiek załatwi dwoma kliknięciami. A niechże się jeszcze pokażą polecenia po angielsku to koniec. 

Taka infolinia na przykład. Mam konto w wirtualnym banku, od dawna płacę rachunki przez Internet i bardzo to sobie chwalę. Czasem jednak trzeba załatwić reklamację i wtedy dla mnie zaczynają się problemy. Bo normalnie to człowiek szedł z dowodem osobistym do banku i załatwiał co tam miał załatwić a teraz mam dwa wyjścia.

Mogę albo zadzwonić do syna i poprosić, aby przyjechał i mi pomógł albo puknąć się w czoło mówiąc – Klarka, nie jesteś przecież taka straszna matolica – i zabrać się za załatwianie.

Największą trudnością dla mnie jest telefon bo jak się połączę z infolinią to mi znika klawiatura więc już nie mogę wykonywać poleceń typu – wybierz siedem i naciśnij krzyżyk -  i nie mówicie mi, że trzeba się wreszcie nauczyć obsługiwać telefon bo ileż razy się wydzwania na infolinię, no, raz na kilka miesięcy, to zapomniałam gdzie jest ta blokada klawiatury żeby nie przerwać połączenia. Raz, drugi. Dość, nic z tego.

No pewnie, że mi wstyd, ale coś trzeba robić bo przelew poszedł, potwierdzenie jest a odbiorca się upomina bo pieniędzy na koncie nie ma. W szafce mam schowany telefon „na biedę”. Jest prawie nowy ale nie lubię go bo na wyświetlaczu prawie nic nie widać. Zwłaszcza jak jestem bez okularów. Nie wierzycie to sobie sprawdźcie LG KP100. To nie jest telefon dla starszych ludzi, biedna moja mama, ma taki sam, a skoro ja na nim prawie nic nie widzę to co mama ma powiedzieć. Kupiłam go bo był tani a potrzebowałam drugi numer, teraz leży.

Ma za to normalną klawiaturę i z niego zadzwoniłam na infolinię banku. Potem poszło jak lawina – reklama, wybierz jeden i krzyżyk, wybierz siedem i gwiazdkę, wybierz jeszcze coś, jak chcesz to i to to wybierz to, i ojej, człowiek. I to bardzo grzeczna i miła dziewczyna. Potem poszło jeszcze sprawniej, wystarczyło się zalogować do banku, poszukać zakładki, drugiej zakładki, zmienić hasło, znów czegoś poszukać i mogłam się rozłączyć, bo to był początek załatwiania. 

Znów wszystko od początku, reklama, polecenia, te diabelnie trudne terminy bankowe, których nie rozumiem to skąd mam wiedzieć co wybrać,  znów miła dziewczyna i tym razem wszystko poszło jak trzeba, obie powoli doszłyśmy do miejsca, gdzie utknęły moje pieniądze. A dlaczego to piszę? Jakoś rok temu bezmyślnie namawiałam znajome kobiety do założenia sobie konta w tym banku. Nie wzięłam pod uwagę, że nie wszystkie potrafią poruszać się po wirtualnym świecie i to nie jest miejsce dla takich ludzi jak my. Choć z drugiej strony jeśli się już człowiek raz odważy i przebrnie raz i drugi to jest dużo łatwiej i ja banku na pewno nie zmienię. Ale i tak zazdroszczę młodym ludziom bo to, co dla nas jest trudne, oni robią bez zastanawiania się i intuicyjnie.