wspólne koty

 Dla Kaliny, która napisała, że lubi o kotach :) 

To był czas, kiedy całymi dniami nikogo z ludzi nie było w domu. Nasz kot był kotem wychodzącym a jego ulubioną zabawą była gra "wpuść kotka wypuść kotka", w domu nie było kuwety bo Kiciul nią gardził, wolał drzeć się przy drzwiach a potem biegł na koniec ogrodu i tam załatwiał swoje kocie potrzeby. Kiedy szliśmy do pracy, kot pozostawał na zewnątrz ale miał (miauuuu) zamontowaną w piwnicznym okienku klapkę i tam było jego jedzenie i picie oraz tor przeszkód na regałach, skąd mógł z nudów zrzucać na posadzkę butelki, słoiki i inne piwniczne rzeczy. Miał też tam legowisko, ale pewnej jesieni legowisko zajęła jeżyca i urodziła sześć jeżątek więc kot tylko siedział na najwyższym regale i fuczał od czasu do czasu a jeżątka biegały po całej piwnicy ćwierkając. Jadły i piły kocie żarcie i wtedy tego jedzenia szło naprawdę dużo. 

To był dobry czas. Spędzaliśmy ciepłe wieczory na huśtawce pod czereśnią, piliśmy białe chłodne wino i prawie codziennie wzdychałam "chwilo trwaj". 

Kiciul gonił się wzdłuż siatki z Megi, czarną kotką sąsiadki. To była przyjaźń od pierwszego fuknięcia, obydwa koty były wysterylizowane więc dostawały lanie od wioskowych kotów, dlatego też  nigdzie daleko nie szły tylko trzymały się razem. 

Kiciul sypiał w dzień na tarasie sąsiadki, czasem Megi chciała się bawić więc gonili się po schodach tam i z powrotem po całym domu aż fruwały doniczki z kwiatami. 

Megi przychodziła do nas w nocy. Aby się wyspać i nie bawić się w "wpuść kotka, wypuść kotka"  zostawialiśmy uchylone wejściowe drzwi. Megi chodziła po pokojach, parskała, próbowała kocich chrupek, piła wodę, czasem zasypiała na kanapie czekając na Kiciulka, który przychodził nad ranem z pajęczyną na uszach i oznajmiał wszystkim, że całą noc opiekował się jeżami bo ich matka gdzieś polazała. 

To było dobre lato.