zioła na spanie i dobre myśli

 

Na zielarstwie się nie znam choć trochę o ziołach się uczyłam w szkole a w dzieciństwie chodziłam z babcią na łąki i zbierałyśmy różne rośliny. Rumianek do płukania jasnych włosów, dzwonek (dziurawiec) na ból brzucha, szałwia do okadzania (okadzanie strasznie mnie fascynowało) mięta na herbatę i melisa na spokój. Szalej jadowity i konwalia na spokój wieczny. Pokrzywy dla prosiąt i wrotycz do siennika żeby nie było robaków.

I z tym wrotyczem zetknęłam się dużo później na zajęciach z ekologii. Trochę czarów też tam było bo kto wie o zakopywaniu w ziemi krowich rogów. Czary nie-czary, uwielbiałam te zajęcia.

Ale miało być o ziołach i dziko rosnących jadalnych roślinach. Nie piszę że to chwasty bo dla jednych chwast a dla innych kwiat najpiękniejszy w ogrodzie. Tak miałam z dziwaczkiem, raz mi ktoś wyrwał rośliny i wyrzucił na kompost bo „u nas to rośnie w rowie, myślałam że ci pomogę plewić”.

Wraz z wiosną zaczęły się w internecie dyskusje „z czym to się je” czyli kurdybanek, jasnota, czosnek niedźwiedzi i to co mi rośnie pod bzem, nie mogę tego wytępić i nie wiem czym się ludzie tak jarają.

Nie wiem czy to moda, czy styl życia czy jeszcze coś innego. Jestem po drugiej stronie, czyli nie jem żadnego zielska bo wiem, że to najłatwiejsza droga do biegunki i innych nieprzyjemności. Teraz akurat pewne zioło bardzo by mi się przydało na te bóle głowy z powodu guza mózgu.

Tak samo z ziołowymi naparami z własnych zbiorów. Skąd ludzie wiedzą jakich użyć proporcji, ile tego można zaparzyć i wypić żeby nie zabić własnej albo cudzej wątroby. Zioła są tak samo niebezpieczne jak leki. 

Albo  przemywanie oczu rumiankiem a rumianek bardzo uczula.

Byłam dzieckiem mieszkającym wśród łąk i pól i wiem, która roślina rosnąca nad strumykiem ma mięsistą, smaczną łodygę, kiedy zbiera się sok z brzozy, na szczaw mówiliśmy kwaśnica i nikt tego nie zbierał na zupę, zupa ma być z marchwią, pietruszką, jaśkiem i ziemniakami podbita gęstą śmietaną.

I teraz będzie to, co lubię najbardziej. Łąkę. Łąkę w czerwcu albo na początku lipca, nieskoszoną, położoną na stoku pod lasem, pełną ziół i kwiatów. Zapach. Powietrze aż drży. Wśród trawy na wysokim brzegu czerwienią się poziomki, na skraju lasu rosną kępy borówek.

I proszę mi tu nie pisać o kleszczach i żmijach!