jutro będzie poniedziałek

Miałam jechać na pogrzeb i nie pojadę. Pojadę jak zwykle na siódmą do pracy. Zawiozę koleżance kawałek niedzielnego ciasta. W poniedziałki mamy najwięcej pracy, nie ma się co martwić o figurę - kiedy się pracuje fizycznie to można jeść wszystko.
Miałam wolny weekend i ręka mnie boli jakby mniej ale i tak wyszukiwałam wolne terminy do ortopedy bo nie wiem czy wytrwam do maja. Od dwóch tygodni biorę pregobalinę. Przynajmniej w nocy mnie te ręce tak nie bolą.

Miałam jechać na pogrzeb. Rok temu umarł mój tata a teraz jego brat. Pisałam tu o Nim przy okazji wspomnień z dzieciństwa. Nasz kochany Stryk (nie poprawiać).
Kochaliśmy go bo był dobrym, wesołym człowiekiem. Kochał ludzi i koty, miał ich czasem i pięć. Miały prawo łazić wszędzie tak samo jak dzieci - zawsze mogłyśmy biec "do Stryka", wyjadać wszystko co w kredensie i na kuchni, włazić na drzewa i opychać się owocami, wyrywać z ogródka rzodkiewki i marchewkę.
Miał w komorze półki a na nich mnóstwo książek i gazet. Ile ja tam spędziłam czasu na czytaniu! Prenumerował kilka tygodników. Miał adapter "bambino" i czasem puszczał płyty, do dziś pamiętam (o, uśmiecham się na to wspomnienie) jak śpiewał wraz z piosenkarką, przekręcając słowa piosenki - parasolki parasolki dla Fabiana i dla Klorki..
Nazywał mnie Porządne Polskie Dziecko, ( link klik) ale nie czułam się wyśmiana, to był raczej komplement.
Miał dla nas dużo czasu,  był rencistą, w młodości wypadku kolejowym stracił nogę i od tego czasu kuśtykał na protezie podpierając się laską. Te protezy zawsze miał byle jakie, obcierające kikut, musiał cierpieć. Ale chodził po tych górach, pamiętam nawet, że kosił zwykłą kosą zboże i łąkę. Kiedyś któraś z nas składając Mu życzenia powiedziała: i życzę Ci stryku żeby Ci odrosła noga! Śmiał się bo był wesołym,  wielkodusznym człowiekiem.
Na starość (tak, tak nazywam ten czas, nie czarujmy się i nie piszmy o jesieni życia) nie chciał się leczyć. Nie dał sobie pomóc.
Taki typ człowieka, że dopiero kiedy traci przytomność to go wiozą na SOR. Tym razem już nie wrócił do domu.