Taka niedziela

Hania za miesiąc skończy dwa lata. Nazywam ją Moją Najpiękniejszą Wnuczką. Ona mówi na siebie skromnie – Hanusia. Mama i tata Hanusi pojechali w niedzielę o świcie na grzyby i dlatego ich córeczka nocowała u nas.

To dziecko śpi od wieczora do ósmej rano prawie w takiej samej pozycji. Zaglądałam do jej pokoju bo martwiłam się – jak to – nie budzi się, nie płacze, nie woła? Jezus Maria może nie oddycha albo chora! Gdzie tam, po prostu śpi z nogami na kołdrze, z papużką pod policzkiem, z pieskiem z boku, z zeberką na górze łóżeczka.

Rano wita się ze wszystkimi. Dzień dobry Baśto, dzień dobry dziadziusiu, dzień dobry papużko! I pyta – a gdzie spał kotek?

Kotek spał w ogrodzie, przyszedł nocą, zjadł swoje mięsko i poszedł spać – mówię, bo nie chcę dziewczynce  opowiadać jak Kiciul wbiegł do domu jak oparzony, zjadł i uciekł bojąc się zapachu dziecka. I tak od dwóch lat, nie i nie. Kiedyś jakieś dziecko musiało go bardzo dotkliwie skrzywdzić. Szkoda, bo Hania jest tak słodka, taka rozważna że nawet pluszowe zwierzaki traktuje z największą ostrożnością.

Gdzie jest mama? – pada pytanie. Mama pojechała na grzyby – odpowiadam. Z tatusiem? – Tak, z tatusiem. Przyjadą po obiedzie – zapewniam.

Jemy śniadanie. Hania zjada niewiele, nie jest głodna. Lubisz taką kiełbaskę? – pytam, gotowa jak wszystkie babcie dać wnuczce coś innego. To jest szynka – poprawia mnie mała. To jest szynka i chleb z masłem. I sok w bidonie. I ciasto – wskazuje na stojący na stole talerz z jabłkowym ciastem.

Myjemy się i ubieramy. A teraz druga noga – Hania zakłada skarpetki i opowiada o tym co robi  a ja mówię do Krzyska – to dziecko używa liczebników porządkowych!

Haniu, ile masz lat? – pyta Krzysiek. Trzy, pięć, cztery, osiem! – woła Hania, pokazując jednocześnie dwa paluszki.

Idziemy do ogrodu. Moja wnuczka nasz ogród nazywa placem zabaw i niewiele się myli bo ma tam huśtawkę, leżak, piaskownicę, rozłożony koc  i mnóstwo zabawek. Idziemy zbierać owoce. Maliny są koło szopy i mała ciekawska pyta – a co tam jest? Dziadka bałagan – odpowiadam. Dziadek ma bałagan i zepsute sanki – stwierdza mała.

Zrywamy maliny, borówki i poziomki, Hania lubi je tak bardzo, że mogłaby nic innego nie jeść. I jeszcze na koniec jeżyny – mówi, bo jeżyny zna od niedawna i je je z pewną ostrożnością – urywa po kawałku i rozgryza z namysłem, dlatego cała jest w jeżynowym soku. 

Nalewam ciepłej wody do miski i stawiam na trawniku. Dziecko myje rączki ale natychmiast dostrzega możliwość zabawy, biegnie do piaskownicy, znajduje łopatkę i mówi – będę podlewać wodą kwiatki.

Super. Zajmie jej to z godzinę a ja sobie w tym czasie utrwalę opaleniznę.

Tymczasem dziadek wybiera się do pracy. Jedziesz swoim samochodem? – upewnia się wnuczka. Dziadek do pracy, tata na grzyby, mama z tatusiem na grzyby a Hanusia z papużką u babci – dziecko informuje o obecnej sytuacji swojego HauHau który prawdopodobnie od dawna jest martwy z powodu ciągłego tytłania w błocie i prania na czterdziestu stopniach.

Zrobiło się południe i słońce dość mocno grzeje, dlatego chowamy się do domu. Obiecałyśmy mamie, że wymalujemy sobie paznokcie. Hania nie czuje się pewnie ale kiedy siada w karmniku i daję jej przybory do rysowania, rozjaśnia się. Kładzie dłoń na kartce a ja odrysowuję jej paluszki, potem wystarczy dorysować pazurki i już można je malować. Różowym – decyduje panienka, która doskonale odróżnia kolory.

I jeszcze kotka, pieska, rybkę i autobus! I pociąg, kolomotywę! Baśta rysuje a wnuczka koloruje.

Obiad!

Zdradzę Wam tajemnicę. Jeśli dwulatek niechętnie je, spróbujecie jeść z nim z jednego talerza. Dajcie mu widelec  i ..raz Hania, raz Baśta. Teraz kotlecik Baśta a teraz Hania. I drugi ziemniaczek, i ogórek ogórek ogórek, zielony ma kapelusz cały i kładka była zła a gdzie jest kotek, kotku kotku obiad, Baśta zrobiła siedem pięć trzy kotleciki. Dziesięć, zjedzone.

Odpoczniemy sobie po obiedzie. Na łóżku! – woła mała biegnąc do mojego pokoju i wspinając się na moje posłanie. Bo tak. Ja mam w sypialni telewizor a poza tym mam tam też laptop a na laptopie jest świnka Pepe, której zresztą nie lubię ale to nie jest bajka dla mnie.

Na moim łóżku można również skakać i przewracać się na stos poduszek. Można też śpiewać na cały głos – pieśty małe dwa chciały przejść się chwilkę, kładka była zła, sto lat niech żyje nam!

Kiedy Hania odpoczęła po obiedzie i nie wyglądała na senną, poszłyśmy znów do ogrodu.

A mama jest na grzybach z tatą? – zapytało dziecko.  Tak kochanie, ale już niedługo przyjedzie. Pójdziemy otworzyć bramę a potem położysz się na huśtawce i będziemy patrzeć, czy samochód wjeżdża na podjazd.

Słońce przeświecało przez gałęzie czereśni, piesek przytulał się do policzka, Baśta kołysała huśtawką a dziecko spało i uśmiechało się przez sen.

Wrócili rodzice z grzybami. Pomalowałyśmy sobie paznokcie na różowo - informuję synową, która zerka na dłoń córeczki a ja śmiejąc się pokazuję kartkę z rysunkiem. 

Dziś też Cię kocham.