trzeba być człowiekiem

Zwierzęta muszą mieć dobrze. Muszą mieć optymalne warunki do wzrostu i rozwoju. Nie ma się co łudzić - to stwierdzenie dotyczy dobrostanu zwierząt hodowlanych. Zdjęcia ilustrujące dzisiejszą notkę dotyczą każdej wsi w Polsce.
Zacznę od siebie, tak. Nie dostanę z żadnej fundacji kota bo mam dom wychodzący. Nie ma znaczenia, że moje koty są objęte opieką weterynaryjną. Sama czekam miesiącami na neurologa ale pieniądze na weta muszą być gdy coś się dzieje - zwierzę z zapaleniem uszu nie poczeka. Kot wychodzący narażony jest na wiele czynników zagrażających jego życiu i zdrowiu. Nawet to rozumiem - fundacje i domy tymczasowe inwestują w kociaki sporo pieniędzy - leki, szczepionki itd, dlatego mają prawo mieć szczególne wymagania.
Do mnie koty przychodzą same, mam w szufladzie w sieni krople na pchły i pierwsze co robię takiemu kandydatowi na domownika to oprysk. Zazwyczaj są bardzo zapchlone, mają kleszcze, często też mają świerzbowca.
Pryskam, czyszczę, karmię i szukam właścicieli. O dziwo, znajdują się. Zanim oddam - proszę.
Proszę, straszę i tłumaczę, oczywiście to wszystko jak grochem o ścianę.

W czasie mojej wędrówki oglądałam nie tylko rozległe pola uprawne, zadbane bydło mleczne, ciągnące się po horyzont pola kukurydzy i setki tysięcy kurczaków (wyglądają całkiem inaczej niż w telewizji warto było prosić o wpuszczenie do kurnika).
Przy drodze bliżej i dalej stoją zadbane domy, posesje ozdobione kwiatami, ze starannie  przyciętym trawnikiem. Na każdej posesji krzyż albo kapliczka. Na każdej posesji zwierzęta.
Psy na krótkich łańcuchach przypięte na całe życie do budy. Psy puszczone luzem, mnożące się bez kontroli. Bałam się pytać co gospodarze robią z młodymi. Psy na łańcuchu strzegące szopy, gdzie człowiek zagląda raz na dzień lub wcale. Ma wodę, ma jedzenie. Bez komentarza.

Koty. Na litość boską. Czy ludzie nie mają sumienia. Koty zapchlone, z kleszczami. Nie wpuszczane do domu. Chude. Z matową sierścią. Nigdy nie odrobaczane. Nie kastrowane. Bałam się pytać co gospodarze robią z młodymi.

Nie wiem zupełnie co musi się stać, aby ludzie zrozumieli, że tak się nie godzi.
Z dorosłymi nie da się rozmawiać. Bo co to taki kot, co to taki pies, nie ten to inny. Rok, dwa, nie więcej. Tyle żyje kot na wsi w gospodarstwie. Ma łapać myszy, ewentualnie kocięta mogą służyć do zabawy dzieciom.
Pies na łańcuchu bo zły i gryzie. Uwiąż się człowieku przy budzie i nie miej gdzie uciec, zobaczymy czy nie zaczniesz wyć ze strachu.
Będę błagać nauczycieli, aby mówili o tym w szkole. Sądzę, że dorosłym już nic nie pomoże, nic nie zmieni ich mentalności. Ale z dziećmi może się udać. Żeby już żadne nie narysowało obrazka, na którym radosne dziecko czyta sobie książkę a kot/pies moknie na zewnątrz.
Dziś też Cię kocham.