świat nie jest taki zły

 

Kilka dni zeszłorocznego urlopu muszę wykorzystać na poratowanie zdrowia. Dziś byłam oddać krew na kaszankę dla psów z azylu i aż załamałam ręce bo kolejka przed laboratorium wiła się w korytarzu i skręcała na schodach aż na piętro. Siódma rano ale w budynku duszno i gorąco bo okna zamknięte na klucz a tu tłum w maseczkach i nie ma czym oddychać.

Kłócili się, nie chciało mi się tłumaczyć, że takie są przepisy i klucz do okien mają tylko sprzątaczki aby je umyć i zamknąć z powrotem, nie odzywałam się bo co się będę wymądrzać, to i tak nic nie da a jeszcze ktoś na mnie napadnie z pretensjami tak samo jak na panie z laboratorium, ludzie rzucali się ze złością o te okna a chodziło im chyba o to, że życie jest nie do wytrzymania i zawsze kończy się źle.

Kolejka się wydłużała bo pacjenci podchodzili „tylko o coś zapytać”, czyli ile kosztuje lot na księżyc bez rakiety i w rakiecie  badanie krwi, moczu  i czy trzeba być na czczo czy można coś wypić i ile.

Generalnie wszyscy byli trzeźwi i głodni więc źli albo bardzo źli. Ja też byłam zła bo jak mam urlop to pogoda się pieprzy, a zamierzałam leżeć w ogrodzie, muszę się trochę opalić albo coś bo po tym covidzie wyglądam jak trup z Gry o Tron, tylko gruba jestem a reszta toczka w toczkę. Rosyjski mi się przypomina bo ostatnio rozmawiałam z czarującym Rosjaninem, taki bonusik miałam – puk puk kto tam pokojowa, drzwi się otwierają i pan wychodzi z pokoju zawinięty w ręcznik. Bardzo ładny pan. Ręką zasłoniłam oczy i powiedziałam, że zaczekam i tak czekałam i wzdychałam w sercu bo gdzie te czasy gdy  śmiało spoglądałam na takie ciała. Klarka w tej chwili do brzegu!

Stałam w tej kolejce półtorej godziny, nikt nie zemdlał ale żal mi było tych ludzi bo marnowali energię na kłótnie i skąd mieli tyle siły to nie wiem, mnie zazwyczaj wystarcza energii do dziewiątej rano a potem zmuszam się do każdego ruchu i koleżanki myślą, że jestem ponura albo zła a mnie wszystko boli i mało co widzę na oczy. Jeszcze mi opryszczkę wywaliło to jak się mam odzywać. Covid – srovid mnie tak załatwił, ludzie, błagam, pilnujcie się, szczepcie się bo jak się jeszcze raz zarażę to umrę.

Jeszcze stoję w tej kolejce?

Dotarłam. Krew z żyły, nie żadne cuda. Ale mi się przypomniało jak nie tak dawno jedna pani chciała mi podłączyć kroplówkę i strzeliły mi żyły w czterech miejscach i byłam ciekawa jak sobie ta pani poradzi. Nawet zapytała, czy się napiłam rano wody. Tak, będę pić wodę a potem nie ma gdzie sikać bo w tej przychodni toalety jak za komuny na dworcu.  

Ale wszystko dobrze poszło, wstawałam z krzesła i dziękując dodałam – zrobiła to pani znakomicie. Mój Boże, kobieta się tak uśmiechnęła jakby dostała dobre czekoladki. Głodnemu cukier na myśli.

To do miłego!