Gdzie są prezenty?!

 Możecie mnie ogłosić kretynką roku.  Jak długo żyję jeszcze mi się nic podobnego nie zdarzyło. Ponieważ wstaję bardzo wcześnie i pracuję fizycznie, prezenty zamówiłam przez internet. Przyszły, choć pinda z poczty wrzuciła awizo do skrzynki a był ktoś w domu, był,  i trzeba je było odebrać z poczty, ale przyszły na czas. 

Owinęłam w papier ozdobny jak umiałam najpiękniej, to znaczy porobiłam tobołki posklejane gdzie popadnie ozdobną taśmą i uwierzcie mi, starałam się jak najlepiej ale ja nie mam zdolności manualnych więc choćbym nie wiem jak się starała to wyjdą nieforemne tobołki i koniec. 

Popakowałam i schowałam. Zostawiłam sobie na koniec prezent dla Krzyśka ale ostatecznie zawarliśmy umowę - każde  kupi  prezent dla siebie i nie będzie go pod choinką. Ja już dostałam coś fajnego na Mikołaja to  awantury nie zrobię jeśli pod choinką niczego nie znajdę. Prawdę mówiąc to zbyt grzeczna nie byłam, klęłam, zmieniałam pracę (i dobrze na tym wyszłam) bujałam się po Lazurowym Wybrzeżu i chciałam tam zostać na zawsze a teraz bezustannie podrywam konserwatorów. Więcej nie opowiem bo to nie spowiedź świąteczna i może by tak do brzegu albo coś, bo grzyby się gotują kapusta bulgocze i czas zarobić ciasto na pierogi, w końcu święta idą. 

No to do brzegu. Aż się wstydzę o tym napisać. 

Bo ja zapomniałam gdzie schowałam te popakowane prezenty. Przewaliłam szafy, komody, zajrzałam pod łóżko, przekopałam szafki w kuchni i szafki na buty. Nie wiem czy nie wsadziłam do reklamówki a potem sru do śmieci, bo nas teraz pięcioro to się śmieci pod zlewem w pojemnikach nie mieszczą, kto widzi jakieś reklamówki postawione w sieni to wynosi do kubła. 

Na te Święta życzę Wam dystansu do siebie, radości z każdej wolnej chwili, odpoczynku, wiary, nadziei i miłości. 

Dziś też Cię kocham.