Cześć!

Czworo dorosłych, jedno dziecko i kot. Wszyscy o świcie wychodzą z domu. Ja wychodzę najwcześniej ale nie narzekam. No, chyba tak jak dziś, gdy mądrala Krzyś który wychodzi z domu najpóźniej zajął mi łazienkę na dwadzieścia minut. Od szóstej do szóstej dwadzieścia. Wychodzę o szóstej dwadzieścia pięć. I co? Obraził się, bo przecież  kąpałam się przed szóstą  więc o co się złoszczę? Nie rozumie, że przed porannym wyjściem potrzebuję wejść do łazienki co najmniej pięć razy.
W pracy jest całkiem przyzwoicie. Obowiązki dzielone są po równo ale jeśli któraś potrzebuje pomocy to nie ma problemu. Nikt się nie miga, pracujemy według grafiku. Między załogą jest życzliwość, pomagamy sobie i lubimy się. Kierownik  za każdym razem mówi mi, że są ze mnie zadowoleni, to miłe.

 Studenci są rozbrajająco bezradni w praktycznych sprawach, czasem komuś zginie patelnia i jest rozpacz a czasem ktoś usiłuje wyłudzić czysty ręcznik ale jesteśmy twarde i nie ma zmiłuj się. Apel do kochających i troskliwych mamusiów i tatusiów - odwiedzajcie swoje dzieci w akademiku, posprzątajcie im pokój i kuchnię, zróbcie zakupy pranie, bo zginą pod stertą brudów albo umrą z głodu! Chociaż nie, dziś widziałam dziewczynę odsmażającą sobie na patelni pierogi, takie ładne, z falbanką, pewnie przywiezione z domu.

Goście hotelowi w poniedziałki zostawiają puste szkło i czasem oberwane karnisze na znak, że się dobrze bawili. Boję się znaleźć  pod skotłowaną pościelą nieboszczyka. Albo wisielca w łazience. Innym razem zastanawiam się, czy ktoś w pokoju mieszkał bo jest tak porządnie wszystko zostawione, nawet pościelone równiutko, jak oni to robią, ja walczę z tą pościelą i przeważnie zawsze przegrywam.

Hanka - robiłyśmy dziś mufinki z twarożkiem.

Hania smarowała foremki masłem, mieszała suche składniki, teraz czekamy aż się upieką. Co ja mam za radość z tego dziecka! Tańczy, śpiewa, opowiada, wygłupia się, a przy tym jest niesłychanie grzeczna - używa słów - proszę, dziękuję, przepraszam, jak się masz. Mówi bardzo ładnie ale to jest dwuletnie dziecko więc kiedy posadzi kolejarza na świni i biega po domu z okrzykiem patataj patataj to pękam ze śmiechu i tłumaczę - Haniu, to nie jest konik, to jest świnia! A Hania na to - Patataj pan na prosiaku, patataj!

I tyle u mnie, a co u Ciebie?