przygarnę orła!

Tego dnia Groźna Woźna sprzątała generalnie, czyli szorowała wszystko co da się wyczyścić i umyć z góry na dół. Najpierw czyści się wiechciem kratki wentylacyjne i lampy a także kąty, a potem bierze się drabinę i zdejmuje wiszące nad tablicą  bozię oraz orzeła żeby z nich zetrzeć całoroczny kurz, prysnąć w dziób płynem do szyb i wypolerować.
  Polerowała szmatką krzyż i wspominała dzieciństwo. Jakie to było proste, radosne życie, jak podskakiwała radośnie przy boku babci pytając o wszystko, na przykład - dlaczego kiedy się czyści święty obraz to trzeba potem pocałować bozię i dopiero powiesić na ścianie. I się wtedy nie dowiedziała dlaczego. Bo trzeba i już.

I do brzegu!
Wyczyściła i powiesiła nie całując ani orła ani krzyżyka. Zlazła z drabiny i drabinę odniosła pod schody. A kiedy wróciła do klasy, gdzie miała jeszcze bardzo, bardzo dużo roboty, stanęła pod tablicą. I w tej samej chwili coś rypnęło tuż koło niej, minimalnie omijając jej głowę a dźwięk tłuczonego szkła  rozniósł się po całym parterze.
Orzeł wylądował!