listy do K

Już dawno stoję przy ścianie więc nie mam nic do stracenia. Nie boję się mówić na głos  o tym co wszyscy wiedzą choć częściej milczę, bo nie warto się bić o byle co. Nie dopuszczam do sytuacji, w których każdy czytający ten blog mógł wylewać na mnie pomyje. Dlatego starsze posty moderuję a bardziej kontrowersyjne publikuję tylko na facebooku, ponieważ tam nie ma aż tylu odważnych.  To  też jest bonus dla wszystkich "lubiących", i dziękuję za polubienia,  dyskusję i spontaniczne wyznania, Groźna Woźna walczy dzielnie ale to wcale nie znaczy, że ten blog porzucam. Nie mogłabym, mamy tu społeczność gotową się wspierać w różnego rodzaju sprawach, razem się śmiejemy i razem płaczemy.

Dziś oddaję głos nauczycielom, którzy strajkują. Napisała do mnie Joanna a ja poprosiłam ją o zgodę na publikację listu.

Droga Klarko!

Od pierwszego dnia strajku ja i większość moich koleżanek pogrążamy się coraz bardziej w depresji. Jesteśmy nauczycielkami z powołania i czujemy wewnętrzne rozdarcie wynikające z poczucia obowiązku, zwłaszcza w okresie egzaminów. U nas to nie wygląda tak, jak w dużych miastach, gdzie nauczyciele mają poparcie głównie inteligencji. Na prowincji, gdzie prawie cała inteligencja to nauczyciele, na lokalnych portalach wylewa się na nas fala ogromnej nienawiści - patologia, dziadostwo - tak się nas określa. Doszło do tego, że bałabym się przyznać, że jestem nauczycielką gdzieś na przykład w sklepie... Od 1991 roku pracuję w tej samej szkole. Dorobiłam się zwyrodnienia kręgosłupa, cieśni nadgarstka, straciłam wzrok i częściowo (ok. 5%) słuch. Zawsze pracowałam na 100%, często kosztem życia osobistego, straciłam chłopaka, bo nie miałam czasu na randki, bo pracowałam i studiowałam... Lubię swoją pracę, zawsze starałam się robić coś więcej, przygotowywać do konkursów, organizować wycieczki, opiekuję się kolejny raz (u nas jest kadencyjność) samorządem, byłam opiekunem gazetki szkolnej itp,itd... Nie mogę teraz powstrzymać łez, kiedy ktoś tak pisze o nauczycielach - patologia... Czuję bezsilność, bo jak tu komuś wytłumaczyć, że nauczyciel NIE MOŻE dłużej pracować, bo mózg nie jest w stanie aktywnie działać powyżej 5 godzin. Dochodzi do tego hałas, wysiłek głosowy... Ja czasem nie mam kiedy iść do toalety, bo kanapkę wsunę w drodze na dyżur.

Klarko! w piątek miałam załamanie nerwowe, do tego siedząc na strajku w przeciągu przeziębiłam się. Nie czułam lewej strony twarzy, nie mogłam spojrzeć w lewo,przeraziłam się i poszłam do lekarza. Stanowczo zalecił przerwę w proteście twierdząc, że w obecnym stanie się do tego nie nadaję. Oprócz kręczu szyi w rozpoznaniu napisał "epizod depresyjny". Tak Klarko, zachowałam się jak dekownik w czasie wojny i poszłam na zwolnienie. Załamanie nerwowe przyszło z refleksją - a co, jeśli nic nie wywalczymy? Staniemy potem przed uczniami i co? A co będzie się działo w sieci? Czy to normalne, że czuję się napiętnowana jako nauczyciel? Za co ja mam się czuć winna, za większość życia poświęconego cudzym dzieciom? Nie wiem, na ile będę w stanie to znieść...A miałam rzucić palenie, paliłam już tak niewiele...

To tylko część refleksji, trochę chaotyczna, mam jeszcze wiele przemyśleń.

Pozdrawiam Cię ciepło

Joanna

Kochani, właśnie dostałam maila od Joanny która prosi, aby nie udostępniać jej listu na facebooku. Proszę, aby uszanować tę prośbę.