znów o tym kocie

Co zrobić żeby mi się nie obracały zdjęcia?

Przymierzam się do przygarnięcia drugiego kota bo Kiciul jest już tak rozpuszczony, że aż wstyd o tym pisać, choć tu kociarzy nie brakuje i w sumie możemy się wymienić doświadczeniami w tej sprawie.
Kiciul je surowe mięso ale musi mieć pokrojone w drobne kawałeczki i najlepiej, abym mu je podsuwała pod pyszczek po jednym i za każdym razem głaskała po łebku. Mielone lubił ale już nie lubi. Pierś z kurczaka tak sobie, z łaską. Suche jak postoi w misce pół dnia to już be i fuj, i patrzy kot  na mnie z wyrzutem bo uważa, że chciałam go otruć.
 Kiedy przypominam sobie Zbójcę, który haratał zębami kurze skrzydełka jak pies to mi się słabo robi, jak mogłam tak tego kota rozbestwić.

Jeszcze nigdy nie miałam tak na święta jak w tym roku. Prawdopodobnie Wielkanoc nie nadejdzie bo okna nieumyte, włosy nieobcięte, hybryda na paznokciach niezrobiona, dom sprzątnięty tak jak zawsze, bez szału. Grzejniki od środka nieumyte!
W autobusie spotkałam koleżankę, jak zawsze śliczna, to jest niesprawiedliwe, na pewno jest czarownicą albo coś w tym rodzaju bo to niemożliwe żeby o tej porze roku człowiek tak ładnie wyglądał.
Albo nie, nie może być czarownicą. Właśnie sobie coś przypomniałam.
W pracy koleżanka zaczęła czytać bajkę. Ciekawe czy ktoś zgadnie autora albo tytuł, ja zacytuję z pamięci pierwsze zdanie, mniej więcej było tak:

szedł żołnierz drogą, wracał  z wojny do domu. Na środku drogi spotkał starą czarownicę; była obrzydliwa, dolna warga zwisała jej aż na piersi.

A ciekawe wobec tego dokąd zwisały jej piersi. Nie, nie chcę tego wiedzieć!