czas wracać

To się tacie udało - powiedziała jedna z sióstr, kiedy spotkaliśmy się po pogrzebie. Co się udało? - spytałam. - Na imieniny nas wszystkich zaprosił, zjawiliśmy się w komplecie jak nigdy.
To prawda, dziś jest Kazimierza. Gdyby żył, miałby gości.
Wczoraj miał mnóstwo gości, mnóstwo kwiatów. Było nastrojowo, uważnie, łagodnie, serdecznie. Niezwykle rodzinnie przy pełnym kościele.

Czas wracać do rzeczywistości Podziękować - o tym nigdy nie trzeba zapominać.  Dziękuję Wam za słowa otuchy, za chęć pomocy. Nie gniewajcie się, że pod poprzednią notką wyłączyłam komentowanie, to się tu rzadko zdarza ale tym razem było potrzebne.