sto pociech

 Na każdym kroku widać obecność dziecka. Chcę, aby Hania i jej rodzice czuli się u nas dobrze i bezpiecznie, jak to w domu.
Chciałam zostać z Hanią  a jej rodziców wysłać na lodowisko, ale lodowisko było wczoraj zamknięte i spędziliśmy popołudnie razem. Nagotowałam jak na prawdziwą babkę i teściową przystało - dwa dania, kompot i ciasto. Moja synowa je niewiele ale tak się wczułam w rolę, że spytałam - chcesz kotlet drobiowy, schabowy czy obydwa? Dobrze, że się lubimy. Gdyby było inaczej to nie mogłabym się tak wygłupiać. Wiecie jak różnie bywa miedzy teściowymi a synowymi.

Wnuczka zaczyna mówić. Mamy już swój własny język słów i gestów. Bawię się z nią w "sroczka kaszkę warzyła" i wystarczy postukać palcem w dłoń a Hania już pokazuje co dalej. Na dziadka woła "diaaabeł" ale oczywiście nie chodzi to o to, że Krzysiek jest szatańsko przystojny, po prostu Hania tak wymawia słowo "dziadek". Choć na pytanie - jaki jest dziadek mała śmieje się od ucha do ucha i mówi "fajny".
Naszą ulubioną zabawą jest "hej będziemy maszerować" z wybijaniem rytmu i klaskaniem , boję się, że któregoś dnia przemaszeruję w markecie w alejce z winami śpiewając radośnie "ram tam tam, ram tam tam oj wesoło będzie nam" bo ta piosenka uczepiła się mnie jak rzep.

Kot wytrzymał i nie uciekł, to jest dopiero przebiegły manipulator. Zawsze ucieka ale wczoraj mając do wyboru śnieg na polu i ciepłe łóżko wybrał łóżko. Kiedy Hania zobaczyła Miałmiał, stanęła w drzwiach i patrzyła jak zaczarowana na kota a kot na nią. Przeciągnął się i położył z powrotem, a do tej pory zawsze biegł do drzwi klnąc jak szewc. (Kociarze wiedzą, że koty klną w takiej sytuacji).  Przytuliłam dziecko, pogłaskałam kota i powiedziałam dziecku, że kotek śpi, nie będziemy mu przeszkadzać. Potem dziewczynka pokazywała na drzwi pokoju i kładła paluszek na buzi mówiąc ciiiiiiii! Czyż to nie urocze?

Niech się Wam darzy!