o psach i policjantach

Dość to przerażające ale okazuje się, że bardziej obchodzą mnie losy zwierząt niż niektórych ludzi.

W piątek wieczorem jesteśmy zmęczeni, bardzo zmęczeni. Krzysiek od miesiąca pracuje na okrągło, czyli również w weekendy, ja mam same drugie zmiany więc rano ogarniam domową codzienność, potem lecę przez wieś jak meteoryt   do orki a kiedy wracamy do domu, energii zostaje mi na nakarmienie kota. I tak dzień po dniu, a kiedy przychodzi piątkowy wieczór to jestem na oparach i nie wiadomo właściwie jakim cudem udaje mi się zakodować szkolny zamek i wrócić do domu. Napisałam na oparach? Niewiele przesadzam, chemia którą wdycham nieraz przyprawia mnie o ból głowy i puchnięcie oczu.

Do brzegu daleko.
W piątki, zanim zacznę pracę, smaruję sobie dłonie żelem przeciwbólowym. Nie użalam się tu, nie, muszę to napisać żebyście zrozumieli, jak jestem zmęczona po całym tygodniu. Acha, ortopeda odesłał mnie do neurologa, to jest następna niekończąca się nudna historia. 

Ale już nastał wieczór, szkoła zakodowana, my w domu, kot objedzony jak bąk mości się na łóżku, ja wykąpana, siedzę  w samym szlafroku i dopijam herbatę, Krzysiek się kąpie.

Dzwoni ktoś do bramy. O tej porze nikt nigdy do nas nie dzwoni, nie przychodzi, nie przyjeżdża. Chyba że umówiony. Tak to nie. Dawniej wioskowe dzieci się wygłupiały i czasem dzwoniły a potem w nogi, ale to było bardzo dawno. Ponowny dzwonek. Odchylam roletę. Policja??????

Krzysiek w wannie. Ja w samym szlafroku na gołe ciało. Do bramy jest kawałek podjazdem. Mamy grudzień. Ale policja. I dzwoni i macha.

W kurtce byle jak narzuconej na szlafrok, z gołymi nogami i w klapkach wyszłam z domu. Już na schodach złapał mnie za gardło potworny strach, bo w filmach w takich okolicznościach rodzina dowiaduje się o nieszczęśliwym wypadku najbliższych. Jezus Maria!!!!

Co się stało????

Czy sąsiad tu mieszka. Bo światło się świeci a on nie otwiera.
Noszkurwa. 

A czy są psy? - zapytałam.  Jeśli są psy to i sąsiad jest. Błagam, niech pan przy okazji tych odwiedzin pouczy sąsiada, żeby o nie bardziej dbał bo nawet nie mają kawałka dachu nad głową i żyją w tragicznych warunkach!

Zobaczcie jak łatwo można się przyzwyczaić i przestać troszczyć o człowieka. Sąsiad pije, w weekendy dość dużo i często, dlatego nie przejęłam się tym, że pali się światło a on nie otwiera. Zdarza mu się to często, dobijają się tam koledzy i znajomi.
Ale mógł się zaczadzić albo zapić na śmierć a ja nie pomyślałam o nim tylko o psach najpierw.

Nogi mi zmarzły i nie tylko nogi. Pobiegłam do domu a tam Krzysiek w szlafroku pyta co się stało. Ten mnie dopiero zaskoczył, bo myślał, że coś się stało w szkole.
A co niby?
Jakiś wybuch albo pożar, wiadomo to? Jak to w szkole - wyjaśnił.

PS. Tak, opisuję sąsiadów na blogu.