król jest nagi

Nie odzywam się bo nie wiem, co robić. I tak będzie źle i siak będzie źle. Czas w tym wypadku niewiele zmieni, najwyżej złagodzi rozczarowanie.

Żeby rozkręcić się z pisaniem, przykład podam. Dawno, bardzo dawno temu kiedy nie znałam w tej wsi prawie nikogo, przyszła do mnie kobieta. Przyszła i powiedziała - uważajcie na tego i tego, on się tu kręci koło was a to jest pijak i złodziej, wiem dobrze, bo go znam od dziecka, to syn kuzynki, źle go wychowała i teraz ma za swoje!

Nie wiedzieliśmy czy to prawda czy oszczerstwo, ten młody człowiek rzeczywiście kręcił się koło nas, chciał być pomocny, załatwiać różne rzeczy (wtedy się wszystko załatwiało) a nawet pomagać przy remoncie.

Czas pokazał, że kobieta miała rację. Ale wtedy byliśmy zdziwieni - jak ona tak mogła przyjść do nas i powiedzieć o kimś prosto z mostu te złe rzeczy. Ta pani wtedy coś jeszcze powiedziała - nie mogę czekać aż on was okradnie a wiem, że tak by się stało. Czułabym się winna. 

Teraz właśnie tak się czuję. Winna. Coś się wydarzyło. Wszyscy widzą miłość a ja widzę zdradę. 

Po pierwsze - nie moja sprawa. Po drugie - nikt mi nie uwierzy. Po trzecie - za jakiś czas uwierzą i się na mnie wściekną - czemu nie mówiłaś wcześniej, teraz jest za późno. Po czwarte - nie mówiłam bo myślałam, że ludzie o tym wiedzą.   A może nikt nie odważy się krzyknąć "król jest nagi". Może właśnie o to chodzi.