jak się pozbyć kurzajek

Tytuł jest dla zmylenia. Nie róbcie tego co robiłam!

Zacznę od początku czyli od chodzenia w klapkach i sandałkach. Lubię, bardzo lubię mieć zadbane stopy i pilnuję, aby nie mieć odcisków, wykoślawionych palców i popękanych pięt. Obklejam pięty plastrami zanim mnie nowe buty obetrą i  zużywam więcej kremu do stóp niż do reszty ciała. Zimą dają paznokciom odpocząć i mam niepomalowane.  Latem częściej patrzę ludziom na nogi niż na twarze.

 Kiedy jesienią dostrzegłam na swej podeszwie brodawkę, zdziwiłam się. Bo skąd się wzięła tak nagle i jak mogłam przeoczyć, i przecież kosmetyczka robiąc mi pedikiur nic nie mówiła, to jak to tak? 

 Stwierdziłam, że ze zdrowiem moim i mojej rodziny wszystko w porządku skoro przejmuję się takim byle czym i oczywiście poszłam po radę do doktora Gugla.

Miałam do wyboru - obcinanie żyletką, wygryzanie zębami, polewanie żrącą substancją, smarowanie jaskółczym zielem, pocieranie o posadzkę w kościele w czasie podniesienia.  Mogłam też iść do dermatologa lub do apteki i kupić jakiś środek.

 Przypomniało mi się, jak szwagier wycinał sobie coś sam i potem o mało mu nie amputowali nogi i dlatego zatrzasnęłam laptop po godzinie czytania internetowych porad. Pomyślałam sobie, że poczekam na to jaskółcze ziele, choć ja w żadne zioła nie wierzę, rumianek mam w domu bo lubię zapach rumiankowej herbaty.

Ale diabeł mnie kusił i nie mogłam przestać myśleć o tym dziadostwie, zwłaszcza wieczorem przy smarowaniu stóp kremem. Pewnego razu nie wytrzymałam i postanowiłam zastosować jedną z miliona porad. Znalazłam w pudełku z przyborami do szycia metalowy drucik z haczykiem.  Nie wiem, skąd u mnie przybory do szycia i szydełko, ja szyć nie umiem i nie lubię, szydełkować jeszcze bardziej nie umiem, może to pozostałości po tym, gdy byłam Azjatką i miałam znakomity wzrok i zręczne palce.

Wzięłam to szydełko i porządnie je rozgrzałam nad palnikiem gazowej kuchenki. Mogłam iść do garażu po lutownicę ale zimno było a ja byłam po kąpieli. Rozpaliłam więc ten drut i wiadomo co. Rozszedł się po domu smród spalonej skóry. Nie, nic nie bolało bo te brodawki nie są unerwione. Ciach i gotowe.

Po tygodniu na podeszwie zrobiła mi się druga kurzajka, a ta niby wypalona wyglądała na dorodniejszą.  No, jaka wredna, jednak powinnam była iść po lutownicę.

I tak przeminęła zima a ja miałam inne sprawy na głowie i zapomniałam o brodawkach na stopie, aż wczoraj patrzę i oczom nie wierzę więc poszłam po lupę i patrzę – nie ma śladu po kurzajkach, same poznikały. W sumie dobrze, że nie poszłam po lutownicę.