u nas grasuje grypa

W poniedziałkowe południe zadzwonił do mnie syn z pytaniem o zdrowie. Czułam się znakomicie, natomiast on poinformował mnie, że wrócił właśnie od naszej rodzinnej lekarki, która zdiagnozowała u niego grypę. Chciałam oczywiście natychmiast się powymądrzać synusiu kochany bo jak mieszkałeś z nami to mamusia pilnowała żebyś się szczepił a teraz nie dbasz o siebie to masz za swoje ale zamiast tego zapytałam, czy da sobie radę i zapewniłam, że my jesteśmy zdrowi i jakby trzeba było to wpadniemy do nich, niech dzwonią.

Zaraz potem rozbolała mnie głowa. Dziwne, mnie głowa boli niezwykle rzadko. Nie biorę żadnych prochów, wolę się na chwilę położyć i zdrzemnąć. Tak właśnie zrobiłam. To znaczy położyłam się a za chwilę od tego leżenia zaczęły mnie boleć nogi. Rwanie w nogach przeszło na plecy i kark i po godzinie bolało mnie wszystko tak, jak w dwa dni po wypadku. Nie każdy wie, jak to jest po wypadku więc opiszę własne wrażenia. Boli dotkliwie wszystko, stare blizny, nowe, zęby plombowane i sztuczne, oczy, włosy, kurzajki, pypeć na plecach i wszystkie wnętrzności. I to nagle i naraz!

Łóżko zaczęło wibrować generując fale podobne do tych z masażu - od czubka głowy do palców stóp i z powrotem, i skurcz jak w zimnej wodzie, i znów trzęsienie, i lodowate zimno. Podkręciłam ogrzewanie, zrobiłam sobie gorącej herbaty, wzięłam paracetamol.

Wrócił Krzysiek z pracy, kazałam mu najeść  się czosnku i nie zbliżać się do mnie bo jeśli on też się rozchoruje to nie będzie miał kto karmić jeża i wpuszczać kotka. Krzysiek się tylko zapytał, czy trzeba ze mną jechać do lekarza ale nie chciałam bo przecież nie wiedziałam, jak się będę rano czuć to co tak będziemy planować, do rana daleko a poza tym nie jestem dzieckiem, żeby mnie wozić do lekarza.

Dojść też nie dojdę bo to jest 3 km a ja miałam prawie 40 stopni gorączki i z taką gorączką się z domu nie wychodzi, a poza tym  to jest grypa to co mi lekarz pomoże, najwyżej mnie osłucha, każe brać coś na gorączkę i leżeć a tam pewnie w poczekalni czarno od ludzi bardziej chorych. A gdybym się jednak doczołgała to nie wiem, czy dałabym radę wrócić, na szczęście po drodze jest cmentarz to mogłabym tam spocząć. Tak sobie myślałam w gorączce i upłynął wtorek i nadszedł wieczór. Przyjechał Krzysiek i kupił mi tabletki na grypę z pseudoefedryną, której nienawidzę z całego serca bo nie mogę po niej spać i majaczę. Nie wiem czy z gorączki czy od leku.

Ale wzięłam bo chciałam, żeby mi te dreszcze i bóle mięśni zelżały. Koło północy stanął nade mną dawno nieżyjący kolega i spytał się, ile tak będę leżeć jakby w domu nie było nic do roboty. Więc ja mu powiedziałam, żeby sobie uświadomił raz na zawsze, że nie żyje a jak ktoś nie żyje to nie ma nic do gadania i niech się zajmie sobą. Wtedy on się roześmiał i zapytał, co mu zrobię, bo komu jak komu ale nieboszczykowi to już wszystko wolno i to nie jest takie pewne, że jak ktoś umarł to nie żyje.

Ocknęłam się jak w radiu grali hymn. Byłam cała mokra od potu, wstałam z łóżka, przebrałam piżamę, zmieniłam prześcieradło i zrobiło mi się oczywiście przeraźliwie zimno. Leżałam szczękając resztkami zębów i słuchałam rybackiej prognozy pogody.

Kolejne dni spędzałam łażąc między łóżkiem, kanapą a łazienką. Noce były najgorsze bo jednak coś mi na tych oskrzelach siedziało i dusiło mnie jak zmora. Poradziłam sobie flegaminą i leżeniem w gorącej parującej wodzie. To nie jest sposób na grypę, to jest mój osobisty sposób na wszystkie dolegliwości.

Z grypy został mi jakiś naciągnięty mięsień pod łopatką, Krzysiek mi go wczoraj usiłował rozmasować spirytusem z bursztynem ale to pomogło jak kadzidło umarłemu bo on się mnie boi i nie masuje tylko głaszcze i łaskocze.

Wiadomo, że im starszy organizm tym trudniej się regeneruje, dlatego zeszło mi z tym chorowaniem tak długo. A co tam u Was?