powiedz mamie, że ją kochasz

Mam czworo rodziców. Jak się mówi ponad trzydzieści lat do teścia „tato” i widuje się go częściej niż rodzonego ojca to jest rodzicem. Tak samo z teściową, choć tu muszę przyznać, że miłości między nami nie ma, ale jest szacunek i wzajemna troska.

To wielkie szczęście tak długo mieć mamę i tatę. Nie zawsze o tym pamiętałam. Czasem byłam zła i nie mogłam zrozumieć wielu spraw aż dojrzałam do myśli, że każdy ma prawo do błędów, nie można od rodziców wymagać, aby byli idealni. Zrozumiałam to dopiero wtedy, gdy sama nie byłam matką idealną. Bo nie ma perfekcyjnych rodziców i cudownych dzieci.

Potem już poszło łatwo. 

Tata był zawsze bardzo surowy aż któregoś razu ta surowość zaczęła topnieć i zmieniać się w niezdarne okazywanie uczuć. Czekolada dla wnuka, suszone grzyby na zimę, książka dla mnie, wreszcie „kochana córeczko”. Sądzę, że było dla niego bardzo trudne przełamanie bariery między myślą a słowem.

Za to mama każdą rozmowę telefoniczną kończy słowami jak w amerykańskim filmie i  choć z początku wydawało nam się to sztuczne, teraz już nie jest. Bo nigdy nie wiadomo, kiedy słowa „kocham cię” będą ostanie. Na zawsze zapamiętane.

Mam czworo rodziców. To wielkie szczęście tak długo mieć rodziców.

Przygotowują nas do odejścia. Mają na cmentarzach miejsce dla siebie, żeby dzieci nie miały kłopotu. Nie czekają na śmierć ale jej nie lekceważą.

  

Nie wyłączamy na noc telefonów. Coraz częściej słyszę – tata jest w szpitalu, teść gorzej się czuje, mama ma gorsze wyniki, nie wybierajcie się nigdzie daleko bo nie wiadomo, jak będzie.

Teraz zadzwonię do mamy a ona powie – po co się pytasz, przyjedź kiedy chcesz, ale nie martw się, daję sobie radę. Nie umie powiedzieć, że jest źle nawet, kiedy tak jest.

Kocham Cię mamusiu.