znów o tych kotach

prześladowca za szybą!

Kiciulek syczy jak wściekła żmija na to małe Czarne Nienasze a to małe  nic sobie z tego syczenia nie robi tylko wbiega do domu, zagląda do kociej miski, zaczepia ludzi ocierając się nam o nogi, zaczepia koty polując na ogony, wreszcie chowa się pod narzuty i obrusy tak, że wystaje tylko para czarnych kosmatych uszu. Kiedy już powyciąga z zakamarków wszystkie kocie piłeczki, sznurki i gumki, pobawi się i szuka miejsca do spania, łapię go i odnoszę do sąsiada. Czasem idzie sam albo leci do ogrodu za Zbójcą bo to jego najlepszy kumpel, już ich obydwu widziałam na dachu, Czarne Nienasze Zbójcę uwielbia. 

Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie ten ciężko obrażony Kiciulek, który siedzi na krześle, nadyma się jak żaba i syczy. Jak mi kot tak cały czas siedzi to się martwię, że chory. Ale na rękach czy na kolanach też mu źle bo pewnie pachnę tym czarnym, więc się wyrywa i drze się. 

Wreszcie w piątek jakoś udało mi się go rozruszać i zlazł z krzesła.  Pogoda była piękna i dużo czasu spędziłam w ogrodzie. Jeszcze były winogrona do zebrania, jeszcze zostało trochę jabłek, czarne małe poszło do siebie a Kiciulek dał się przeprosić i łaził za mną ale potem znów siadł na tym krześle i siedział jak sowa bo wiadomo,  czarne przyleciało i się rzuciło radośnie do rozrabiania. Jakiś sznur sobie znalazł, wskakiwał na krzesło i z krzesła zeskakiwał na ten sznur, czyli polował na węża z zasadzki. Raz na węża raz na ogon Kiciulka zwisający z drugiego krzesła.    

Po południu oddałam Czarne sąsiadowi a Ukasz pakował się na wycieczkę i potrzebował plecak, który był schowany na strychu. Przystawił więc drabinę i wszedł po niej na górę, a Kiciulek wreszcie ożył i bardzo zainteresowany stanął pod klapą, obserwując co to się tam w górze wyczynia. Niestety, Ukasz kota nie widział i kiedy znalazł plecak, rzucił go na podłogę tuż koło kota. 

Kot wrzasnął i znów wskoczył na krzesło. Nic mu się nie stało, ale dochodzę do wniosku, że koty i ludzie są do siebie bardzo podobni. Niektórym tak naprawdę nic się nie dzieje ale uważają, ze im wiecznie źle i najlepiej się czują w roli ofiary.