znów o tych kotach

Mróz nie mróz sprzątać trzeba bo jak się nie sprzątnie schodów i ganku to się to wszystko wniesie na butach do domu. To wszystko czyli piasek i sól. Koty mają pazury ale jak umyłam schody to miały lodowisko aż nimi zarzucało na zakrętach.

Kiciulek w roli obrońcy domowego ogniska sprawdza się znakomicie. Całymi nocami siedzi na parapecie i jeśli tylko zobaczy w pobliżu coś podejrzanego, wszczyna alarm. Budził nas średnio co pół godziny bo była pełnia, to jakoś działa nie tylko na ludzi, koty też są bardziej pobudzone w tym czasie.

W ciągu dnia  walczy o nasze bezpieczeństwo jak lew. Teraz akurat leży na akwarium bo taka ryba jedna z drugą mogą wyskoczyć i rzucić się na kogo. To kocina pilnuje. Tak samo pilnuje z okna ruchu na ganku. Jeśli przychodzi ta nieszczęsna stara trójkolorowa kocica bez zębów, Kiciulek rzuca się do drzwi bo z nią sobie poradzi, poradzi sobie również z tym wiecznie głodnym maluchem, który śmiga na widok człowieka ale jak już się dorwie do miseczki to włazi do niej z łapkami i wciąga wszystko, ile by tego nie było. Kiciulek widząc go z ciepłego parapetu robi się puszysty jak ogon  wiewiórki i biegiem do drzwi.

Te nie całkiem obce koty mają konkurencję do korytka. Co rano przybiega  mały, czarny piesek, wspina się po siatce, zjada resztki zostawione pod wiatą a potem przybiega na ganek i pucuje kocią miskę. Chce mi się śmiać bo jak żył Mały Pies to też tak robił – wchodził na ganek, wyjadał kotom z miski, brał miskę w zęby i zanosił sobie pod budę na podest tam, gdzie miał swój „paśnik”. Ten czarny miski nie porywa i na nasz widok ucieka. A buda wypełniona do połowy sianem stoi pusta. Tylko koty tam czasem zaglądają, ciekawskie jak to koty.

Niech już się skończy ten mróz, ludzie jak ludzie, ale  zwierzęta wyglądają coraz gorzej. Oprócz bohatera  leżącego na akwarium.