Tomcio Paluch

Nie oglądajcie tego z dziećmi, chyba, że dzieci są już dorosłe.

Była sobie rodzinka, mama, tata i pięciu chłopców. Najmłodszy był niedorajdą i bracia się nad nim znęcali. I nie tylko bracia. Pewnego dnia z powodu biedy tata postanowił zaprowadzić dzieci do lasu i zostawić je tam, z litości oczywiście, żeby nie patrzeć, jak umierają w domu z głodu. Jak powiedział tak zrobił, mama mu w tym spacerku towarzyszyła. Poszli do lasu ciemnego i kazali dzieciom zbierać chrust a kiedy dzieci zajęły się pracą, mama i tata uciekli.

Dzieci się bały bo w lesie ciemno, zimno, pełno wilków i do domu daleko ale Tomuś sprytnie zaznaczył drogę i  udało im się wrócić. 

Szczęściem wielkim znalazły się pieniądze na jedzenie i znów przez jakiś czas żyli w swej chatce wszyscy razem, a kiedy pieniędzy brakło, tata i mama znów zabrali dzieci na spacerek do lasu. Tym razem jednak Tomuś nie znalazł drogi, za to znalazły ich wilki. Nie zdążyły ich zjeść, ale zagoniły braci do domu ludojada, który chciał ich zamordować w nocy żeby byli gotowi (ugotowani?) na śniadanie. Ludojad pomylił dzieci i ojej zarżnął nożem swoje córeczki. Wkurzył się bardzo i chciał chłopców i tak pozabijać, ale spadł do przepaści i się zabił a dzieci szczęśliwie wróciły do mamy i taty.

Obejrzałam ten film i przypomniałam sobie, dlaczego nie czytałam tej książki  swojemu dziecku, dlaczego  zbiór tych baśni  leży do dziś na strychu. Wiem wiem, dzieci lubią się bać, ale nie chciałam, by moje dziecko bało się chodzić z rodzicami na spacer do lasu.