sentymentalnie

Mam taką przeszkloną witrynę i trzymam w niej odświętny serwis obiadowy i przeróżne szkło, od razu mówię, wszystko to niemodne i przeważnie nadaje się na szklaną stłuczkę ale ja to trzymam przez sentyment.

Z kompletu kieliszków, które dostaliśmy na ślubny prezent, zostało dwa, i one są najstarsze, i jeszcze taka kryształowa miska, też ślubny prezent. Potem jest kryształowa mniejsza miseczka na nóżkach, nawet ją lubię, używałam jej kilka razy na marynowane grzybki jak już brakło misek, miseczek, sosjerek i innych skorup, czyli kiedy w domu było naprawdę duże przyjęcie. Innych kryształów nie lubię ale trzymam bo mi żal wyrzucić, bo jak wyrzucić prezent od cioci, no?

Kieliszki to osobna historia bo przez kilka lat z rzędu dostawaliśmy komplet kieliszków od szwagra, nie wiem, gdzie on je kupował ale są przecudnej urody, jedne posypane z wierzchu czymś zielonym i ze złotą obwódką a drugie żółte cieniowane i też ze złotą obwódką ale w zawijasy. Nie chciały się długo porozbijać bo były myte tylko cztery razy w roku a używane nie były nigdy, ale pewnego niezbyt pięknego dnia w grudniu po południu Ukasz, będący uczniem podstawówki, został poproszony  (z użyciem odpowiednich środków perswazji) przez mamusię swoją ukochaną o pomoc w myciu tego żenującego składu naczyń i tak nieszczęśliwie niósł tacę do kuchni, że się potknął. Dziecku nic się nie stało, w witrynce za to zrobiło się miejsce na nowe skorupy.

Do czego zmierzam? A bo co jakiś czas z tą szafką był dramat po prostu, robota na cały, bez przesady, dzień. Wszystko trzeba było powyjmować i przenieść do kuchni, szafkę wymyć, szybki i półki wypolerować, te szklanki, szklaneczki, kieliszki, talerzyczki, filiżaneczki, wreszcie wazę, dzbanki, półmiski i sztućce wymyć, wytrzeć, wypolerować i równiutko poustawiać.

Po tym, jak Ukasz trochę tego przetrzebił, dłuższy czas nic nie kupowałam ale i tak jakaś dobra dusza przynosiła czasem prezent i wręczając mówiła „tylko ostrożnie”. Czyli wiadomo, skorupy. Aż raz spakowałam połowę tego dobra i się pozbyłam, wspierając jakieś dziewczyny, które urządzały swoje pierwsze mieszkanie. Potem wyprowadzał się Ukasz i miałam nadzieję go uszczęśliwić tym czy owym ale się nie udało więc te kieliszki, szklaneczki, filiżaneczki zostały, niestety.

Choć nie wszystkie, bo dziś robiłam tam porządek i jakoś tak energicznie szurnęłam koszykiem zmywarki..