nowy dzień wstaje

Lato na finiszu. Trafił mi się wczoraj niczym prezent dzień wolny od pracy. Przepuściłam ten czas na głupoty. Chciałam trochę poczytać ale porzuciłam książkę bo kolejny raz powtarza się motyw, w którym panienka wraca do małego miasteczka lub na wieś, tam poznaje lub też poznaje na nowo wielbiciela i tak naprawdę to nie wiem jak to się kończy bo się nie da czytać. Klarka jak jesteś taka przemądrzała to sama pisz i zobaczymy. 
Ale stosik takich książek zawiozłam mojej siostrze żeby nie płakała tylko czytała. (Oczy są do czytania nie do płakania!) Bo u nas tak było, że jeśli któraś miała gorszy czas to dzwoniłam do Aśki "Asiu jedź/zadzwoń do tej czy tamtej bo coś u niej nie tak". A teraz Aśki nie ma to ja się staram dzwonić, pocieszać, opieprzać, zawracać głowę, ale za dobrze mi to nie wychodzi bo sama beczę dość często.

We wrześniu mam urlop. Planowany, dwa tygodnie. Zastanawiałam się co zrobić z tym czasem, bo w domu to ten czas przeleci nie wiadomo kiedy i tylko tyłek mi urośnie na nowo, bo kiedy siedzę w domu to gotuję i piekę. Ale czas niepewny i nie wiadomo co będzie we wrześniu. Może od nowa wszystko pozamykają a może nie. Szukałam i szukałam jakiegoś miłego miejsca niedaleko domu aż wreszcie pomyślałam - skoro w sanatorium było mi dobrze, powodów do narzekań nie miałam to może powtórka? I zrobiłam rezerwację na  tydzień dla dwojga,  prosząc tylko o wygodniejsze łóżka.

O, jak to dwuznacznie zabrzmiało.

Lato na finiszu. Niedawno zaczynały się truskawki a tu już aronia gotowa do zrywania. Trzeba łapać te chwile, trzeba jeść te słodkie malutkie pomidory, cieszyć się każdym kwiatkiem. Bo jeśli nie teraz to kiedy?  Młodsi już nie będziemy.

Dziś też Cię kocham.