szkodniki

 

Na wsi jak to na wsi, trwa bezustanna walka o przeżycie, o symbiozie nie ma mowy.

Na oknach mamy zamontowane siatki, dzięki nim można spokojnie spać przy szeroko otwartych oknach, choć wieczorem przy zapalonym świetle straszą szerszenie warcząc złowrogo gdy usiłują dostać się do środka. Nie mam litości. Pryskam obficie lakierem do włosów i z satysfakcją widzę, jak poczwara wali się na parapet.

Na bzie (co za idiotka ze mnie, posadziłam bzy pod oknami i teraz mam za swoje, szerszenie uwielbiają sok z bzu) mamy powieszone pułapki – odpowiednio przycięte butelki z mieszaniną wabiącą owady – piwo, ocet, cukier. Wleci i już nie wyleci, utopi się lub zapije na śmierć, na jedno wychodzi. Krzysiek czasem bierze klapkę i młóci po krzaku ale on często balansuje na granicy ryzyk-fizyk i bywa, że prawie się uda ale się nie uda.

Miałam psa, który namiętnie łapał błonkoskrzydłe pyskiem i miałam też wrażenie, że mu wcale nie przeszkadzało użądlenie, jak go osa dziabnęła to wkładał pysk do wiadra z wodą, kłapał kłapał i za chwilę znów szedł pod gruszkę polować na osy.

Mikulina okazała się psem myśliwskim i namiętnie poluje na myszy. Niedawno triumfalnie przyniosła w zębach mysz wraz z pułapką. Tyle jej łupów. Na spacerach rzuca się na kury, dobrze, że wszystkie za ogrodzeniem. Niestety, goni również koty i kocia ścieżka przez nasz ogród zarasta. Może dlatego są myszy.

I jeszcze najgorsza plaga – wstrętne, wielkie, bezdomne ślimaki. Pożerają wszystko i nie ma na nie sposobu. Ja się ich strasznie brzydzę, Krzysiek walczy z nimi nożem ale one są szybsze. Rozważałam kupno pary kaczek ale to jest głupi pomysł. Nie każcie mi kupować trutki na ślimaki bo działa tylko na chwilę, jest bardzo droga a do tego boję się o jeże!

Do piwa idą ale prześladuje mnie wizja ogrodu, w którym pełzają wielkie pijane ślimaki a nad nimi latają pijane szerszenie.