codzienność

 Odświeżyłam sobotnio dom - zmieniłam pościel i ręczniki, wyprałam wszystko z pojemnika, umyłam okna i powiesiłam świeże firanki w kuchni i w łazience, posprzątałam wszystkie pomieszczenia, umyłam podłogi a na koniec nacięłam kwiatów i poustawiałam bukiety. Pachniało pięknie aż do chwili, gdy zaczęłam gotować obiad. Kalafior. I całą odświętność domu szlag trafił. 

Ogród jest chyba o tej porze roku najpiękniejszy a ja wykorzystuję każdą chwilę, aby spędzać czas na powietrzu. To dość ważne bo przecież w pracy ciągle wdycham opary chemii gospodarczej, spróbujcie umyć dziesięć łazienek i zobaczycie, jak się potem oddycha. Raz koleżanka doczyszczała łazienkę po studencie i o mało się nie udusiła, i nie dlatego, że mieszała środki. Był upał, ona w kabinie głową w dół a czas naglił więc przerw sobie nie robimy. Ech, niedziela a ja o pracy piszę. 

Wracam do ogrodu. Zaczął się sezon na czereśnie i truskawki, jagody kamczackie już zjedliśmy. Są trochę cierpkie ale to pierwsze owoce w sezonie, taki sygnał, że lato tuż tuż. Ciekawa jestem jak to będzie z naszym ogrodem. Może zamienimy nasz domek na maleńkie mieszkanie w mieście a posesję wyrówna spychacz i ktoś sobie nasadzi tych błyskawicznie rosnących iglaków? Może tak się zdarzyć, a może będziemy tu mieszkać do śmierci. To znaczy nie tak znów długo. Ha, i znów zaczynam. 

Nie zawsze jestem wesoła i dowcipna jak moja mama, o, nie. Dość często wznoszę dramatyczne okrzyki "czas umierać", "wszyscy umrzemy", albo informuję, że czegoś tam nie doczekam, np emerytury, lata albo wigilii. Widzę jak to wkurza moje otoczenie ale co z tego, nie muszę być zawsze miła, dobra i uśmiechnięta. Jak leci? - tragicznie i beznadziejnie! 

Podpisano - Stara Zrzęda.