Ciach!

 

Jakiś czas temu ścięłam włosy na dość krótko (wiele lat byłam babą z kucykiem)  i to jest utrapienie i wygoda, utrapienie bo one rosną jak te mlecze na trawniku i trzeba je ciągle ścinać albo chodzić z włosami w oczach. Wygoda bo rano wystarcza dwie minuty suszarką i gotowe.

Utrapieniem jest ścinanie, trzeba się umawiać, trzeba tam jechać, no i niestety ale trzeba na fotelu wytrzymać kilkanaście minut, choć myję włosy w domu żeby było szybciej i nie chcę żadnego modelowania bo mnie to wkurza a i tak zanim dojadę do domu to się wszystko to starannie ułożone rozsypie. Nie lubię dotykania a u fryzjera dodatkowo zarzucają na człowieka płachtę i to krępuje prawie jak w psychiatryku. Nie byłam ale mam telewizor.

O stówce nie wspomnę, rozumiem że nie ma nic za darmo więc płacę. Niedawno było 50! Teraz 50 płaci Krzysiek za strzyżenie łba maszynką na jedną długość. Kupiłam maszynkę ale nie będziemy się wzajemnie strzyc, to nie był dobry pomysł.

Termin sobie ustalam przez aplikację bo nie mam czasu dzwonić i poza tym wiele razy widziałam, jak fryzjerki odbierają telefon i ustalają termin a tymczasem klient siedzi z ogolonym do połowy łbem zły jak diabli i czeka. Nie wszystkich stać na recepcjonistkę. Ja to rozumiem i dlatego umawiam się przez aplikację. Nie jestem w stanie zapamiętać imion pań z obsługi dlatego zawsze zaznaczam opcję bez wyboru fryzjerki.

Zawsze przychodzę punktualnie. W salonie była nowa pracownica. Szczupła, wysoka, pochylała się nad fryzurą starszego gościa. Trochę to trwało ale jestem wyrozumiała. Doczekałam się i gdy zasiadałam na fotelu, włączył mi się w głowie alarm – Ukrainka! Tu musicie mnie zrozumieć – nie mam dobrych doświadczeń z paniami z tego kraju. Z wieloma miałam kontakt, z kilkoma pracowałam i bardzo, ale to bardzo się zawiodłam. Pilnuję się aby nie mierzyć wszystkich jedną miarką, mam świadomość jak to pochodzenie stygmatyzuje ale mam również doświadczenie. Niedobre. Choćbym nie wiem jak się starała, to pozostaje mi jedno – trzeba to jakoś wytrzymać i nie mówię tu o opisywanej przygodzie w salonie fryzjerskim.

Po pierwsze – bariera językowa. Znam rosyjski ale nie branżowy. Pozostało mi zaufać. Łatwo powiedzieć, że włosy odrosną. Ale lato idzie, a ja przecież nawet zimną czapki nie noszę.

Po drugie – pani była w takim stresie, że bałam się o uszy. Że mi je obetnie, albo dźgnie mnie nożyczkami w tętnicę. Tak bardzo się starała. Zazwyczaj obcinanie moich włosów razem z suszeniem trwa dwadzieścia minut. Tyle też wytrzymuję, potem mam ochotę wstać i uciec. Tym razem trwało wszystko godzinę, pani pracowała naprawdę wolno.

Zapłaciłam, zostawiłam napiwek za staranie i na początek. Ale nie wiem czy jeszcze  wrócę. Może znów zostanę babą z kucykiem.