do Rabki

 

Po sanatoriach jeżdżę już ponad dziesięć lat więc na niecały tydzień śmiało mogę spakować się w ciągu godziny. Segreguję rzeczy do strunowych torebek, pakuję tyle, aby nie prać. Buty na zmianę, klapki jedna para. Drugą zostawiam kotu bo lubi w nich jeździć po całym domu.

Jedna kosmetyczka ze środkami do pielęgnacji, druga z lekami. Ta druga coraz pełniejsza, choć tym razem odezwała się we mnie próżność i spakowałam luksusowy krem i perfumy. Urodziny miałam to dostałam. Krem nowy, muszę go wypróbować w czasie gdy nie pracuję bo z nowościami u mnie bywa różnie a ze spuchniętą twarzą do pracy chodzić nie chcę. Perfumami będę dręczyć pielęgniarki podczas zabiegów, nie ma nic gorszego niż zbyt mocno pachnąca pacjentka.

Z domu zabieram kubek, kawę, herbatę i ręczniki bo te sanatoryjne wykorzystuję w łazience pod nogi. Mleko, wodę mineralną i trochę owoców. Tam jest góra jak na piec a do sklepu daleko i nie chce mi się nosić. 

Internet też zabieram swój bo mają kiepski.  Jadę po to, by nic nie robić, uśmiechać się do życia, dać masować bolące ramię i leżeć w gorącej wodzie.  Patrzeć na ukochaną górę. Takie są moje oczekiwania.