dobre sny

 

Kilka dni temu śniła mi się moja nieżyjąca siostra. Był piękny, słoneczny dzień. Spotkałam ją na takim małym, zielonym placyku w mieście, może to był Tarnów a może Kraków. Stała wśród gromadki przedszkolaków. Dzieci rysowały kredą na chodnikowych płytkach a Asia coś do nich mówiła. Zobaczyłyśmy się jednocześnie i z okrzykiem „a co ty tutaj robisz” rzuciłyśmy się sobie w ramiona. Poczułam, jak bardzo tęskniłam za tym uściskiem. Powiedziała, że opiekuje się grupą czterolatków i są na spacerze a ja powiedziałam, że mam coś ważnego do załatwienia w okolicy ale tak bardzo chciałam jej opowiedzieć o Hani, o tym, że nasza dziewczynka potrafi liczyć, zna literki i że dzielnie chodzi do przedszkola.  

Idź już – powiedziała Asia. Idź. - Ale spotkamy się, musimy się spotkać, tak dawno się nie widziałyśmy! – protestowałam. Idź, ja też jeszcze nie mam czasu – odparła.