piątek nie był dobry

ciekawa jestem kto pierwszy zapyta - co to jest?

Ostatni dzień w pracy przed urlopem - myślałam że będzie spokojny a okazał się najtrudniejszym dniem odkąd pracuję w tej firmie. Dotknęła nas bardzo poważna awaria i z miłej atmosfery zrobiła się atmosfera ciężka od podejrzeń. Dodatkowo dostałam na sam koniec zadanie ciężkie fizycznie i dniówkę zakończyłam za pięć trzecia zdyszana, mokra i zmęczona jak rzadko kiedy.

Rano wyjeżdżam więc czas najwyższy zrobić ostatnie pranie, poznosić wszystkie potrzebne rzeczy na jedną wielką kupę żeby niczego nie zapomnieć. Ogarnę, choć jestem niezwykle zapobiegliwa i dlatego rzeczy mam mnóstwo. Składany stoliczek, przedłużacz, uchwyt na pranie, polarowy kocyk :)). Leki. Boże ile ja muszę zabrać leków. Buty. Butów potrzebuję nawet więcej niż leków. Trza być w butach w sanatorium!
Kawę, drugą kawę, kubek, sztućce. Tym razem nie biorę korkociągu bo nadal żyję w abstynenckim stanie.  Leki, dlatego dzielnie wytrzymuję.
Ptasie mleczko i czekolada na łapówki dla pań z zabiegowych i pań pokojowych. Nie na łapówki tylko na dzień dobry. Taki niewielki gest wiele znaczy. Wiem, bo pracuję w hotelu i jak mi się trafi czekolada to cieszymy się jak dzieci i zjadamy ją w socjalnym pokoju na spółkę.

Kosmetyki i suszarka do włosów, ciężka jak grzmot ale suszy długie włosy w parę minut. Jakieś spinki i gumki. O, czepek, oni tam mają basen i być może będą wymagać czepka. Kurde, ciekawie będę wyglądać nad basenem z maseczką na gębie i z czepkiem na łbie.  To już można nago być bo i tak mnie nikt nie rozpozna. Byle mieć klapki na basen. Kurde, jeszcze się muszę wydepilować. Kurde, tam zaraz za budynkiem jest wielki iglasty las, trzeba zabrać coś na kleszcze i na komary.

Laptop i czytnik i ładowarki do nich. Aparatu foto nie biorę bo mi żre baterie jak głupi, będę robić zdjęcia kalkulatorem. (Tak znajomy nazywa wszelkie zdjęcia robione telefonem).
Szmat dużo bo mi się nigdy na wyjeździe nie chce prać. Chyba że będzie pralnia, pranie w rękach mnie wkurza. 

Czego oczekuję. Jezu, jak ja bym chciała nauczyć się spać. Tak położyć się wieczorem i obudzić rano. Ostatni raz zdarzyło mi się to w szpitalu przed operacją parę lat temu. Przespałam calutką noc i rano obudziłam się szczęśliwa a do tego nic mnie nie bolało.
Nie pamiętam jakie to jest uczucie kiedy chce się spać. Nigdy nie budzi mnie budzik, wstaję dużo wcześniej.
Wyspać się i zdziwić, że mnie nic nie boli.

Już mi tu ktoś pisze, że oczekuje codziennie wpisu na blogu. No pięknie. Nie obiecuję!

Dziś też Cię kocham.