kochany pamiętniczku

Wczoraj był pierwszy dzień noszenia maseczek. Ludzie się męczą, dyskretnie zsuwają je z nosa, poprawiają.

Kraków wprowadził drakońskie oszczędności. Nocą nie palą się uliczne światła i nie kursuje nocna komunikacja. W dzień autobusy i tramwaje poza godzinami szczytu jeżdżą co godzinę.
Trzeba pamiętać, że w pojeździe może podróżować tylko 17 osób. Wczoraj jechałyśmy z koleżanką do pracy i było tak – pierwszy autobus nie otwierał drzwi na przystanku bo nikt nie wysiadał. Drugi również. Pojechałyśmy dopiero  trzecim. To jest bardzo popularny kierunek i normalnie jeździ tam cztery linie ale i tak zawsze są bardzo zatłoczone.  Teraz oczywiście ludzi jest dużo mniej ale wygląda to bardzo dziwnie – prawie pusty autobus nie zabiera pasażerów.

Jeszcze bardziej przejmujące było, gdy do pojazdu wsiadł zamaskowany policjant, rozejrzał się i wysiadł. Natychmiast przypomniał mi się stan wojenny. Było bardzo podobnie, tyle, że pojazdy sprawdzali uzbrojeni żołnierze i musieliśmy pokazywać dokumenty i tłumaczyć się, gdzie się jedzie i po co.

W pracy pisałyśmy wnioski o urlopy wypoczynkowe a potem spontanicznie każda przypinała na kalendarzu w pokoju socjalnym informację – np. Marysia – 29 czerwca- 10 lipca Ibiza. Agatka – 13-24 lipca – Chorwacja. I tak po kolei, jakby się nic nie działo, jakby świat się nie zatrzymał.

Rozmawiamy o najbliższej przyszłości i zdajemy sobie sprawę, że wszystko, nawet te najbardziej nieprawdopodobne rzeczy mogą się zdarzyć. A co byłoby, gdyby tak przez tydzień nie było Internetu?

Ale częściej się wygłupiamy. Muszę mężowi obciąć włosy bo wygląda jak Znachor – mówię. Jak mu nie zależy na wyglądzie to możesz mu obciąć – mruczy pod nosem kolega wiedząc że nie mam kompletnie pojęcia jak to się robi. – Na youtube się nauczę! I tak zrobiłam.

Dziś też Cię kocham.