ałała jak to boli!

Z kotem to jeździsz i płacisz a sama nie pójdziesz prywatnie - usłyszałam pewnego razu.
Z kotem nie mogę iść na nfz - odburknęłam. Ja poczekam, kot nie.

Ale kiedy byłam z kotem, zauważyłam obok gabinetu weta gabinet ortopedy.  I tak sobie pomyślałam, że już może najwyższy czas pokazać moją rękę fachowcowi, bo ja od dwóch miesięcy chodzę z ortezą, smaruję żelami i boli coraz bardziej a teraz jest więcej czasu to może ją wyleczyć czytałam kiedyś że jak coś długo boli to ucinają albo nawet dobijają ale nie wiem czy to prawda. 
 Z kotem właśnie tak było, wet powiedział, żebym się zgodziła na eutanazję i ja się zgodziłam. Dlatego do ortopedy nie wzięłam Krzyśka do towarzystwa  bo wiadomo, też by się zgodził.

Bardzo to zresztą ciekawe zjawisko - na fundusz czekam ponad rok a prywatnie dostałam się na drugi dzień. I to w czasach zarazy.

Do brzegu daleko. Weźcie  sobie kawy herbaty ciasta lodów drinka zupy albo pieczonych w piekarniku ziemniaczków, kto ma truskawki to też można.

Krzysiek mnie podrzucił pod drzwi i pojechał do swej orki, a, właśnie, wziął w weekend nadliczbówki bo mu się ząb ukruszył i musi iść do dentysty. Nie chciał się zgodzić na rękoczyny, zresztą mnie boli ręka. 

To gdzie jestem, a, pod drzwiami.Błagam, Klarka, nie pomyl się, nie mówi się ortopedał tylko ortopeda! Dodam, że gabinet znajduje się na wsi, trochę ta wieś jest rozbudowana ale jeśli rządzi sołtys to jest wieś i koniec. Dodam, że bardzo bogata ale nie o to chodzi. Specjalnie tak zagaduję żeby nie przestąpić progu gabinetu bo tam nie wiadomo czy nie czai się wirus albo ześwirowany emeryt o kulach. Chyba każdy spotkał na swej drodze staruszka wywijającego wokół siebie kulami, średnia przyjemność dostać w głowę, nos złamany jedynki wybite.
No, Klarka, wchodź!
Ręce w spirytus (chyba powinni też mieć takie maty jak dla bydła w gospodarstwach ekologicznych ale co mnie to obchodzi) ręce w spirytus, okulary na twarz i wypełnianie ankiety. To jest prawie jak test na koronawirusa i jak wypełni się wszystko na nie to oznacza, że jesteś zdrowy. I jeszcze gorączka, ja mam 35,8 czyli nadaję się na wpuszczenie dalej.

Czekałam na pana doktora ale to dlatego, że Krzysiek mnie przywiózł za wcześnie żebym sobie mogła siedzieć w poczekalni i wróżyć z ulotek utną nie utną utną nie utną. 

Proszę bardzo - zabrzmiało złowieszczo zza otwieranych drzwi i coś jakby powiało chłodem świece zgasły. Wyszła osoba w bieli.

Klarka nie żartuj sobie. Nie opowiadaj, że ktoś rzucił na ciebie niewybaczalne zaklęcie cruciatus.

Pan zrobił mi usg i stwierdził, że mam wodę w mózgu  w nadgarstku bo tam mam jakieś kosteczki powykrzywiane ale on mi teraz nie może pomóc inaczej jak tylko zrobić zastrzyk i nie będzie bolało.

Tu mi się zapaliła czerwona lampka bo jeśli ktoś mówi, że nie będzie bolało to znaczy że będzie rwało, darło, piekło nie-do-wy-trzy-mania. No ale przypomniałam sobie, że i tak muszę zapłacić trzy stówki więc niech robi co chce, nie ma sensu uciekać.

Kręcił się chłop po gabinecie szykując narzędzia, ma szczęście że biorę psychotropy to jestem radosna i spokojna i łagodna. To są skutki uboczne bo leki mam na ból neurologiczny. Ale i tak mnie wkurzył tym szukaniem narzędzi bo przecież jak robi takie rzeczy to chyba wie co ma?

Do brzegu!

Wbił mi igłę w rękę. Kłamca fałszywy i wredny, miało nie boleć! Wiedziałam! Krew się polała aż na kanapkę. Nie żeby na stoliku był talerzyk z niedojedzoną kanapką, nie, mam na myśli taką kozetkę.

No i tyle. Jeszcze musiałam wrócić z tej wiochy do domu czyli do drugiej wiochy. Busem, aż strach, w busie kierowca nie ma żadnych zabezpieczeń, gołymi rękami odbiera pieniądze. Boże, czuwaj nad nami bo chyba nie zostało nic innego tylko się pomodlić.
A kląć nie mogłam bo się wstydziłam ale o jasny gwint jak mnie bolała ręka mógł facet powiedzieć albo mi dać jakiego procha na drogę!

I tak szczęśliwie dotarliśmy do brzegu. Jutro idę do orki ale nie ma dużo roboty.

Dziś też Cię kocham.