znów o tej orce

Goście hotelowi są różni bo ludzie są różni, nie jesteśmy zrobieni na taśmie. Lubię, kiedy na moim piętrze mieszkają wykładowcy przyjeżdżający na uczelnię na gościnne wykłady. Są zazwyczaj niezwykle mili, mają w pokoju idealny porządek, pożyczają żelazko, rozwieszają skrupulatnie swoje rzeczy i ładnie pachną. Czasem mają porozkładane na stole i na łóżku notatki.
Lubię, kiedy w hotelu nocują koleżanki umawiające się w Krakowie na zakupy. W ich pokoju są porozrzucane torby z różnych sklepów a na stoliku i w koszu walają się metki. Czasem panie wychodzą rano z kluczem w dłoni i opowiadają, że znakomicie im się spało. Wtedy ja z uśmiechem zapraszam ich do ponownych odwiedzin a potem idę sprzątać ich pokój i okazuje się, że koło kosza stoją jedna czy dwie butelki po winie i już wiadomo skąd ten znakomity sen i szampański humor. Myślę sobie nawet, że to jest dobry pomysł - zamiast zapraszać koleżanki do domu to warto zadekować się w hotelu i wtedy żaden domownik nie będzie podsłuchiwał (albo coś).
Zawsze nazywam gości gośćmi, mówię też na przykład "pani z pięćset cztery" lub "pan pięćset osiemnaście".
Mogłabym oczywiście mówić "baba z pięćset cztery" ale nie robię tego, albo bardzo rzadko, na przykład kiedy baba zostawi pod narzutą brudne majtki a pod prześcieradłem podpaskę. Cóż, bywa i tak, ale częściej goście wychodzą uśmiechnięci nie zostawiając takich przykrych niespodzianek.  Boże, muszę jutro sprawdzić czy ten pan co tak późno wyjechał  zabrał sobie lampę do walizki. 
Najzabawniej jest, gdy muszę sprzątać pokoje zamieszkane, czyli takie, w których ktoś mieszka. Z jedną z pań już się prawie zaprzyjaźniłam bo mieszka u nas od kilku tygodni. Musi być bardzo samotna, tak długo mieszkać w hotelu!
Generalnie wygląda to tak - staję pod drzwiami z całym kramem czyli wózkiem załadowanym środkami czystości i pukam w drzwi. Puk puk puk! I nasłuchuję. I potem znów puk puk. A potem wkładam klucz i otwieram drzwi bo prawdopodobnie gość wyszedł. Albo nie wyszedł tylko stoi przy drzwiach w samych gaciach i zaspanym głosem mówi, że niczego nie potrzebuje.
Warto powiesić na klamce informację "nie przeszkadzać".
Dziś po pokojach socjalnych chodził Mikołaj i zostawiał nam czekoladowe cukierki. Czasem goście też coś zostawią ale przeważnie my to wyrzucamy albo wylewamy, choć gdybym wypijała resztki alkoholi zostawione w butelkach to codziennie wracałabym z pracy na rauszu!
Jutro mam dniówkę ale za to w niedzielę jedziemy wygrzać stawy do siarki.

Był Mikołaj?