pokolenia

Przepasana kolorową zapaską babcia Klarka siedziała w kuchni na niskim stołeczku. Przed nią stał wiklinowy kosz z ziemniakami, drugi koszyk na obierki a w jej rękach migał szczelinowy nożyk, "strużek", obrane ziemniaki trafiały do wiaderka z czystą wodą.   Pod blachą strzelało bukowe drewno. Nie podchodź do drzwiczek, są bardzo gorące - powiedziała do mnie mama, a ja patrząc na babcię odparłam - nie oparzę się, chcę pomagać.
Babcia przysunęła małe drewniane krzesełko, usiadłam na nim i patrzyłam na ręce babci, kiedy ziemniak z chlupotem trafiał do wody, podsuwałam do obierania kolejny. To może pośpiewamy - zaproponowała babcia i zaczęła -
Piękna Alfreda poszła do lasu na ślubny wianek nazbierać róż...

Dziadek Edmund siedział na małym stołeczku. Kuchnia była niewielka, na gazowym piecyku smażyły się kotlety a dziadek obierał kartofle. Będę pomagać - powiedział dwuletni Łukaszek a dziadek otworzył pokrywę piekarnika i odparł - to siadaj dzieciaku!
Dzieciak podawał dziadkowi kartofle a dziadek uczył dzieciaka wierszyka

Wyszedł księżyc
aj, ty, 
zrobił kupę w majty!
gwiazdy to widziały, 
dzieciom powiedziały.
Księżyc zawstydzony 
ściągnął kalesony
czy wy wiecie dzieci
czym on teraz świeci?

Pupą, pupą świeci - roześmiał się znający doskonale zakończenie Łukasz a babcia wyjrzała z pokoju zaniepokojona wrzaskami. Edzio czego ty uczysz dzieciaka takich durnot?

Dwuletnia Hania widząc, że obieram ziemniaki, przyciąga sobie do zlewu krzesło, staje na nim i oznajmia - babciu, będę ci pomagać!
Podaje mi ziemniaki i śpiewa - baby shark tralalala..