o pogodzie

Grudzień z mojego dzieciństwa to były wędrówki wąskimi  ścieżkami wydeptanymi w śniegu. Obowiązkowa czapka, rajstopy pod spodniami, rękawice (gryzące, z jednym palcem) gruby sweter a pod swetrem bluzka z długim rękawem. Gruba kurtka i wysokie, ocieplane buty. Marzłam. Wszyscy marzliśmy. W szkole było chłodno, siedzieliśmy w klasach ubrani w te ciepłe swetry i grube spodnie. Na przerwach oblegaliśmy stojący w holu na parterze piec.
Po południu jeździliśmy na sankach, na nartach, na workach wypchanych słomą. Kiedy już robiło się ciemno, wracaliśmy na chwilę do domu aby odtajać. Rękawy i spodnie były przeważnie zamrożone na sztywno, tak samo rękawice. Do butów przywierała warstwa zamarzniętego śniegu.
Trzeba się było naskakać i natupać, aby nie wnosić go do domu.
A za godzinę czy dwie z powrotem na pole! Zamarznięty śnieg skrzył się w blasku księżyca, było bardzo zimno, jeździło się z ogromną prędkością i znów byliśmy biali od śniegu i mrozu.

Matka suszyła nasze ubrania i buty na piecu,. Raz czy dwa zgubiłam rękawice i następnego dnia musiałam iść do szkoły w takich ogromnych, watowanych roboczych.

Odwilż - czasem robiło się nieco cieplej i wtedy na dachach tworzyły się malownicze sople. Las dziwnie szumiał, gałęzie jodeł pozbawione warstwy śniegu prostowały się i już drzewa nie były takie ściśnięte.
Topniał lód na rzece i przejście po nim było ryzykowne. Ale po kilku dniach odwilży znów padał przez kilka dni śnieg, potem wszystko ścinał mróz i tak aż do wiosny.

Mroźne, śnieżne zimy skończyły się jakieś dwadzieścia lat temu. Co roku jest cieplej. Czasem widuję (mamy połowę grudnia) w autobusie młodych ludzi w koszulkach z krótkim rękawem i nie wyglądają na zmarzniętych.
W ogrodzie spokojnie rośnie zostawiona na natkę zielona pietruszka i ma się całkiem dobrze.
Lawenda nie ocieplona, hortensje też nie okryte. Nie przemarzają. Ociepliło się.