plan na ż

W naszej szkole prawie od razu dostrzega się nieobecność ucznia, tak było i wczoraj. Na poprzedniej lekcji uczeń jeszcze był a po przerwie zniknął. Nauczycielka poprosiła mnie o pomoc w poszukiwaniach a ja poczułam znajomy lęk. W poprzedniej pracy jedno z dzieci zostało uprowadzone dla okupu i to zdarzenie utkwiło we mnie tak bardzo, że pomyślałam od razu o najgorszym.

Tymczasem chłopiec miał coś pilnego do załatwienia na przerwie w innej klasie i zeszło mu kilka minut dłużej, dlatego spóźnił się na lekcję ale te kilka minut wystarczyło, aby szukało go kilka osób.
Wszystko dobrze się skończyło a ja do końca dnia znów myślałam o tym dziesięciolatku zamkniętym w skrzyni i znów kołatało mi serce, bo jak można coś takiego zrobić dziecku!

Moja praca - prawie codziennie mamroczę pod nosem brzydkie słowa - na co mi przyszło na stare lata, czemu podejmowałam takie a nie inne decyzje.  Nie ma się co łudzić, lepiej nie będzie i trzeba sobie to wszystko jakoś poukładać.
Nie o wszystko winię siebie ale właśnie w planie na życie kończą mi się litery i zostaje ż jak żyć.

W brytyjskiej szkole wśród nauczycieli była spora rozpiętość wieku. Byli emerytowani profesorowie ale byli też młodzi ludzie.
W polskiej szkole nie ma starszych nauczycielek,  za to sprzątaczki są w wieku przedemerytalnym.
W brytyjskiej szkole nauczyciele zarabiali dużo więcej niż w polskiej, sprzątaczki były oszukiwane i wyzyskiwane. W polskiej szkole sprzątaczki mają porządne umowy i nie ma wobec nas absurdalnych oczekiwań.
Tak sobie porównuję.
Dzieciaki są fajne.  Uśmiechają się do mnie. Ładnie się witają. Takie kiciulki. Czasem się odgrażam, że wszystko co zostawią na podłodze wrzucę do śmieci. Ale nie wrzucę bo wiem, że to rodzic musi kupić kolejny piórnik czy bluzę. Więc składam im wszystko starannie na półkach tak jak składałam w brytyjskiej szkole a oni są zdziwieni - jak ładnie ułożone!
Mamy problem z zachowaniem uczniów w toaletach. Tam nie ma kamer więc dzieciaki czasem rozrabiają. Rozwiązanie jest banalnie proste. Wystarczyłoby aby toalety były wspólne tak jak w brytyjskiej szkole. Ale nawet o tym nie pisnę bo jeszcze wiele lat musi upłynąć, aby nie było takiego  dystansu między uczniem a nauczycielem. Ale nie dlatego nie pisnę. Jestem sprzątaczką więc nie będę się wymądrzać.
(U nas toalety są nowoczesne, codziennie po kilka razy sprzątane, zawsze jest miękki papier, ciepła woda, mydło i papierowe ręczniki i nie ma różnicy w wysokości bo to gimnazjum).

Ale generalnie staram się nie myśleć tylko słucham muzyki z słuchawek i dlatego czasem myję jeden rząd ławek dwa razy. I wybaczcie, że znów piszę o tej pracy. Cokolwiek zamierzam napisać to wydaje mi się, że się wymądrzam i każdy temat porzucam.