weselisko!

Najbardziej tradycyjne wiejskie wesele - chyba powinnam opisać ze szczegółami bo już nikt nie pamięta co to są odgrywki ani jaką rolę pełni starosta. Najpierw - jednak najlepszym miejscem na ślub są małe, drewniane wiejskie kościółki w górach. Nic, absolutnie nic nie zapowiadało efektów specjalnych a tu nagle rozpętała się burza, coś huknęło, coś trzasnęło, pogasły światła i zostały tylko naturalne świece i niczym nie wzmacniany głos. A po zakończeniu uroczystości oczywiście tęcza, zapach powietrza i orzeźwiający chłód.
Wesele - dla mnie najważniejszym wydarzeniem było spotkanie z kochanymi rodzicami i siostrami i ich dziećmi. Ale i miejsce - tyle razy tamtędy chodziłam do szkoły, do kościoła, tu, gdzie stoją te ławeczki była ścieżka, a w tej knajpie przez rok miałam praktyki..i płyną myśli i słowa do czasów młodości a zespół weselny gra "o wróżko czarodziejko wróć lata młode mi, nie chcę złota pieniędzy chcę tylko młodym być".
Odgrywki polegają na tym, że do każdego z gości podchodzi starosta i śpiewa specjalnie dla niego przygotowaną piosenkę, na przykład Krzyśkowi zaśpiewał mniej więcej tak

                                                Jest  z nami mąż chrzestnej

                                                pan Krzysztof z Krakowa

                        a taki przystojny że nie było tu takiego od ostatniej wojny!

A zespół gra albo sto lat albo inną radosną piosenkę. Trwa to dość długo ale porządne góralskie wesele trwa dwa - trzy dni więc nie ma się co śpieszyć. 

Dość to użyteczny zwyczaj bo można  zorientować się, kto jest kim. 

Jedzenie - pyszne, tradycyjne, bez szpanu i udziwnień, dużo, wielkie uginające się od różnych mięs półmiski, młode ziemniaki z koprem, młoda kapusta, kalafior na bogato z masłem i bułką, brokuły pachnące czosnkiem, faszerowane pieczarki, mizeria, mnóstwo zakąsek, galareta, sałatki, wreszcie patery z domowymi ciastami! A to tylko na powitanie, na początek. 

Wódka, wiadomo, do kieliszków i na zdrowie, i do dna, i jeszcze jeden i jeszcze raz. Tańce a między tańcami fantastyczna niespodzianka - tata pana młodego pożyczał od zespołu akordeon i inicjował chóralne śpiewy a gra facet znakomicie, i co kto sobie zażyczył. Ja na przykład zażyczyłam sobie wszystkie rybki. 

Wujkowie polewali wódkę dbając, by w kieliszkach nikt nie miał pusto, ciotki tańczyły i śpiewały, buty na obcasach smętnie leżały w kącie a panie tańczyły na bosaka albo w wygodnych sandałkach i nikomu nie przeszkadzało, że panowie pozdejmowali marynarki, krawaty i pozawijali rękawy koszul. 

I tak wśród śpiewu, tańca i radości minął nam błyskawicznie czas, dobry czas.