kochany pamiętniczku

Mam grypę. Nie spałam całą noc bo brakowało mi powietrza. Wietrzyłam, stałam, siedziałam. Na leżąco duszę się jak po długim biegu.
Jest mróz i pada śnieg. Kiedy Krzysiek wychodził do pracy, było -10 stopni. Zazwyczaj kot wychodzi wraz z nim, tym razem uciekł do mojego pokoju i zakopał się w kołdrę. Nawet to zabawnie wyglądało bo na hasło "kocie, idziesz?" zwierzak tylko wyprostował łapy i wczepił się pazurami w pościel, chyba to miało znaczyć - jeśli już to z kołdrą.
Z dobrych wieści - siostra ma się coraz lepiej o być może w przyszłym tygodniu już wyjdzie ze szpitala. To będzie miesiąc. Miesiąc w szpitalu, obawiam się, ża ja na jej miejscu prosto z kardiologii trafiłabym do Kobierzyna (to taki lokalny szpital psychiatryczny). Miesiąc bez wychodzenia na pole, miesiąc zdana na łaskę obcych ludzi, bez prywatności, przestrzeni, z rozciętym mostkiem! A ja się grypą przejmuję.
Szkoda mi bo Hanu miała do nas przyjechać i znów się nie zobaczymy. Nie wiem jak sobie radzą te babcie, które mają wnuki o 1000 km albo dalej. Już się nie boję, że gdybym zobaczyła 10 niemowlaków to nie wiedziałabym która jest nasza. Tak miałam na początku. Teraz już wiem  bo to cały tata, tylko oczy niebieskie jak mama, no, śliczności.
Wykąpię się, może w zaparowanej łazience trochę mi ulży z tym oddychaniem, a jak nie to przynajmniej będę czysta.
Miłego weekendu.
Dziś też Cię kocham.