Hodowca świń

Uważaj, by nie zadławić się władzą – takie ostrzeżenie widnieje na okładce. Czyżby autorka nawiązywała do powieści Orwella? – pomyślałam, zanim zaczęłam czytać.

Mam ochotę natychmiast opowiedzieć komukolwiek, o czym jest ta książka. Czuję potrzebę dyskusji zaczynającą się od a u nas w pracy…

 Prezes firmy  (tu możesz sobie wstawić dowolną nazwę) jest zakompleksionym prostakiem i chamem. Czyta poradniki o metodach manipulacji i wykorzystuje je w pracy. Podwładnych traktuje jak bezwzględny prymitywny rolnik zwierzęta hodowlane – daje im jeść ale rozdziela również baty i kopniaki.  Bydło idzie na rzeź, tak samo pracownik może zostać w każdej chwili zwolniony.

Od samego początku wiedziałam, dlaczego tak bardzo trzymają się tej pracy. Prawie wszyscy to czujemy. Komfort. Nawet jeśli jest źle to jest w miarę przewidywalnie. Stabilna praca zapewnia bezpieczeństwo finansowe. Nawet kosztem zdrowia, rodziny, wolnego czasu. Szukanie nowej pracy to piekło i jeszcze większy koszmar – rekrutacja, okres próbny, poznawanie nowego miejsca, wykazywanie się.

Rafał jest takim właśnie piekielnym prezesem. Poniża swoich podwładnych a oni godzą się na wszystko, nie mając odwagi sprzeciwić się. Pewnego dnia informuje ich o wyjeździe integracyjnym. Wywozi ich w odludne, nieznane nikomu miejsce, zabiera im telefony i osobiste rzeczy. Opis tego wyjazdu od samego początku jest uderzająco podobny do wielu znanych wstrząsających relacji – jadą pełni nadziei a potem jest coraz gorzej.

Nie mają żywności. Źle. Mają jedzenie, ale niezwykle trudne do zdobycia. Są to żywe świnie. Każde z nich może sobie taką świnię zabić, oprawić i zjeść. Nie może się podzielić mięsem z innymi. Zwierzęta zamknięte są w  położonej obok ich miejsca zakwaterowania zagrodzie. Ani ludzie, ani zwierzęta nie mają nic do jedzenia.

Świnie zrobią się agresywne. Będą hałaśliwe, niebezpieczne, w końcu zaczną się kąsać nawzajem. Jeśli nie stoją w osobnych boksach, to zaczną sobie odgryzać ogony a potem uszy. – mówi jeden z uczestników.

Czytałam i bezustannie zadawałam sobie kolejne pytania. Dlaczego oni się na to godzą, dlaczego nie opuszczą tego miejsca.

Żadnemu z bohaterów nawet nie przyszło do głowy, aby otworzyć zagrodę i wypuścić te tuczniki na wolność, gdzie mogłyby same poszukać sobie pożywienia. Nie byłyby to  komfortowe mieszanki pasz, ale świnie podobnie jak ludzie są wszystkożerne i na zewnątrz mogłyby zaspokoić głód czymkolwiek. 

 Zasłaniali uszy nie chcąc słyszeć przerażającego kwiku, omijali zagrodę nie chcąc widzieć poranionych zwierząt.

Władza, kariera, sukces. Im wyżej, tym większy strach o utratę wizerunku i pozycji. Tym mniej ludzkich odruchów.

Wstrząsająca powieść o współczesnej rzeczywistości. Rozczarowało mnie zakończenie tej książki, ale pewnie tak miało być. A może nie. Muszę wrócić do trzech ostatnich rozdziałów. I to jest dobra wiadomość dla autorki, wszak czytelnicy nie zawsze wracają, aby zrozumieć.

Anna Zacharzewska. Hodowca świń. Książka przekazana mi przez PRart Media.