desperacja

Wiesz, wzięłam udział w konkursie na fejsie. Ale przysięgam, to już ostatni raz. Jak nie wygram to pójdę do Urzędu Pielęgnacji Patologii Społecznej i poproszę, żeby mi dali skierowanie do sprzątania terenów przemysłowych albo coś. Jak po co? Bo się do tego nadaję!
Trzeba było napisać o randce. Można wygrać bon na zakupy. Stuzłotowy. Patelnię sobie kupię, przecież na perfumy nie starczy. 

Nie znali się zbyt dobrze. Nie znali się prawie wcale. Co to jest te kilka słów napisanych na fejsie,  cóż to jest „cześć” rzucane w drzwiach budynku biurowca.

Pewnego dnia wychodzili z pracy razem. Już po pracy?- spytał i od razu wściekł się na siebie. Debil, bardziej banalnej zaczepki nie mógł wymyślić.

- Nie, muszę jeszcze coś zanieść  na Basztową – odparła wcale nie myśląc, że to było debilne pytanie.

Odprowadzę cię – zaproponował. Szli krakowskimi Plantami rozmawiając o pracy. Potem pożegnał ją i patrzył, jak przeszła na drugą stronę ulicy i mocuje się z ciężkimi drzwiami budynku. 

 Załatwiła swoją sprawę i znów wyszła prosto w żar ulicy. Schłodzi się dopiero koło dwudziestej – pomyślała.

- To lato jest niesamowicie upalne, nie do wytrzymania – usłyszała. Okazało się, że czekał na nią. Może pójdziemy coś zjeść – zaproponował. Albo na piwo. Albo coś zjeść i na piwo – roześmiała się.

Siedzieli w jednym z tych pubów, gdzie schodzi się głęboko w dół. W starych kamienicach piwnice są zawsze chłodne i mroczne.  Dobre miejsce na randkę z kochankiem.  Kamień w wodę.

Czas zatrzymał  się a oni pogrążeni w rozmowie nie widzieli nikogo i niczego oprócz siebie. On trzymał w rękach jej dłoń i bawiąc się smukłymi palcami patrzył na nią. Może trochę bezczelnie a może nie. Ona również patrzyła na niego. Może wyzywająco, a może tak mu się wydawało.

Nagle podjęła decyzję. Idziemy do mnie – powiedziała nieco ochrypłym głosem.

To było niezwykle gorące lato.

 dopisek pt  „czytelnicy wiedzą co było dalej”

Ona zamierzała po drodze kupić jednorazową maszynkę do golenia, wszak w kiosku nie ma maszynek do strzyżenia owiec  a wiedziała dobrze, że pod seksowną, jaskrawoczerwoną bielizną ma zarost długi, gęsty i nigdy nie tknięty żadnym ostrzem.  Jakby coś to się poświęci i ogoli,  runo to nie zęby, odrośnie.

Weszli do mieszkania głodni, nie jedli zbyt wiele w tym pubie, przecież był początek miesiąca, kogo stać na pizzę. 

Zrobić ci loda?- spytała. - Mam maszynkę do robienia lodów, była na wyposażeniu kuchni.   Tylko nie wiem, czy są jajka w proszku, gorąco jest, trzeba uważać na salmonellę, w majonezie to aż się od niej roi. A w lodach zgrzyta między zębami.

To lepiej sobie usmażmy placków – zaproponował widząc na blacie niedbale porzuconą siatkę z ziemniakami.