być córką w teorii i w praktyce

Mała egoistka

Najpierw myślałaś, że jak stracisz ją z oczu to ona zniknie na zawsze, chyba że będziesz krzyczeć wniebogłosy to wróci natychmiast, weźmie Cię na ręce i utuli. Tuliła, całowała, kołysała, śpiewała i głaskała po włosach. Kłóciłaś się z koleżankami,  która z was ma piękniejszą mamę. Twoja była oczywiście najpiękniejsza i wszystko robiła najlepiej.  Umiała szyć, przez jedną noc potrafiła wyczarować dla swojej księżniczki sukienkę jak z bajki.

Lekarz leczy a matka uzdrawia

Spędzała przy Tobie całe dnie i noce. Zmieniała koszulki,  prześcieradła, przynosiła picie. Jeszcze odrobinkę, córeczko, jeszcze parę kropli. Bo się odwodnisz. Bo będziesz słaba. Opowiem ci bajkę. Przeczytam książkę. Jesteś najlepszą córeczką na świecie.  Nie bój się, jestem przy tobie. Cały czas.

Nie jestem już dzieckiem

Akceptowała Twoje wybory. Pamiętasz, jaka była dumna, gdy dostałaś się na wymarzone studia. To nic, że musiałaś się wyprowadzić z domu. Wiedziałaś, że zawsze możesz wrócić.  Wracałaś bo tęskniłaś, bo było ci z nią zwyczajnie dobrze, nigdzie nie czułaś się tak bezpiecznie. Wracałaś, bo pozwoliła Ci odejść.

Pokochała Twojego męża widząc, jak Ty go kochasz. Urodziłaś  dzieci. Zrozumiałaś jak to jest być matką. Już wiedziałaś, że to nie rola. Nie zdejmiesz maski, nie wyjdziesz z teatru. Czułaś bezgraniczną wdzięczność.

A miało być tak pięknie

Wiedziałaś, że ludzie się starzeją. Kiedyś powiedziałaś z oburzeniem – matka też pracowała a jednak nie oddała nas do domu dziecka do czasu, aż będziemy samodzielni, jakże teraz moglibyśmy  oddać mamę  do domu starców?

Będziemy się nią opiekować tyle, ile będzie trzeba. Możemy się zmieniać. Możemy zatrudnić opiekunkę. 

Widziałaś się przy łóżku swej kochanej mamy. Czytasz jej książki, smarujesz kremem suchą, pomarszczoną skórę dłoni, delikatnie gładzisz po głowie takim samym gestem, jak ona gładziła Ciebie w dzieciństwie. Podajesz szklankę z herbatą.

Pij, mamusiu, jeszcze parę kropli, pij, bo się odwodnisz, będziesz słaba.

Choć serce codziennie pęka

A jednak musiałaś. Nie wiń się. To straszna choroba. Może trwać wiele lat. Nie choruje tylko Twoja mama. Choruje cała rodzina. Twoje dzieci znienawidzą babcię plującą jedzeniem,  rzucającą przedmiotami, zanieczyszczoną odchodami. Twoi sąsiedzi słysząc jej wrzaski będą wzywać policję. Będziesz się codziennie bać. Bo może spalić lub zalać dom, może wyskoczyć przez okno lub zrobić coś, czego nie przewidzisz.

Nie wie, kim jesteś, nie wie, kim sama jest. Ty wiesz.

Odwiedzaj ją. Trzymaj ją za rękę.

Jesteś najlepszą mamusią na świecie. Nie bój się, jestem przy tobie.

felieton powstał na potrzeby konkursu