rozum swoje a serce swoje

Przeczytałam niedawno „25 sposobów na to, jak poznać, że już nie jesteś młody”. Ze smutkiem stwierdziłam, że dawno albo bardzo dawno to wszystko mnie nie dotyczy, ale to nie koniec. Ze mną jest znacznie gorzej.

Wobec własnych rodziców do pewnego wieku jesteśmy przeważnie bardziej wymagający i oczekujemy od nich więcej, niż od innych ludzi. Potem przychodzi czas wyrozumiałości i zaczyna się ich chronić, wybaczać, pewnych rzeczy się nie mówi i na więcej się pozwala.

Piszę w liczbie mnogiej, ponieważ takie są moje obserwacje i zjawisko nie dotyczy wyłącznie mnie.

Miałam taki czas w życiu, gdy  we wszystkich  słowach taty dopatrywałam się chęci dokuczenia mi. Z mamą nie, z mamą miałam tak, ze jeśli coś mi się nie podobało to od razu jej to mówiłam i udawało nam się przejść życie bez kłótni, a teraz to wiadomo, za nic w świecie nie powiedziałabym nic, co mogłoby ją zmartwić czy zasmucić.

Ale z tatą było czasem ostro. Kiedy zajeżdżałam do nich wylaszczona, szczupła, wymalowana i elegancka, tata pytał, czy na pewno nie jestem chora, czy u nas wszystko w porządku, a może mam jakieś zmartwienie, może brakuje nam pieniędzy, jem byle co i dlatego tak źle wyglądam?  Natomiast  kiedy zajechałam spasiona bo rzuciłam palenie, tata powiedział, że sprawiłam mu najpiękniejszy prezent i wyglądam dziesięć lat młodziej a wyglądałam jak baleron.

Po prostu byłam zawsze na niego wściekła!

A w niedzielę, kiedy syn z narzeczoną przyjechali do nas na obiad, zrobiłam dokładnie to samo. Asia śliczna, szczupła, opalona, sylwetkę ma znakomitą, Łukasz  chudy, wiszą na nim spodnie, obydwoje jeżdżą do pracy na rowerach, dużo chodzą, jedzą zdrowo i to widać.  I co zrobiłam? Pierwsza myśl - Jezus Maria może oni oszczędzają na jedzeniu! I jeszcze zasugerowałam Asi, że ma za ciężką pracę (bo ma) bo nawet na buzi mizerna. Po kilku nocnych zmianach miała być niemizerna, haha.

W ten sposób przeszłam nieoczekiwanie w następny etap życia. 

Będę bardziej uważać na to, co mówię, bo rozum nie nadąża za sercem.