jest taki blog

tak wygląda sms zwrotny

Kilka lat temu na główną stronę Onetu trafił blog pisany przez zakonnicę. Nie pamiętam treści notki, uderzyła mnie natomiast nieadekwatna krytyka  bijąca z komentarzy. Pomyślałam sobie wówczas – trzeba kobiecie pomóc, przecież one są takie delikatne a tu taka eskalacja przemocy. Jeszcze wtedy nie wiedziałam, do kogo należy blog a pojęcie o zakonnicach miałam niewielkie. Dużo później zrozumiałam, że prawda sama się obroni a psom można pozwolić szczekać na księżyc.

Akurat kilka dni wcześniej jechałam tramwajem i tam blada, zagubiona kobieta w habicie prosiła o pomoc w skasowaniu biletu. Wystarczy włożyć? Nigdzie nie trzeba naciskać? Jasne było, że bardzo dawno albo może nawet wcale nie poruszała się po mieście i nie miała pojęcia o realnym świecie.

To zdarzenie jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że siostry zakonne przeważnie mieszkają w klasztorach modląc się i haftując obrusy a w sezonie wydłubują pestki z czarnej porzeczki na konfitury. Niektóre śpiewają smutnym głosem na chórze kościelnym. Judyta, błagam, nie śmiej się do monitora, taka byłam ignorantka.

Piszę rozwlekle bo temat jest ważny i nie chcę niczego ominąć a nie robię notatek. Samo się musi poukładać, wtedy jest najszczerzej.

W ten sposób, z głównej strony Onetu, poznałam blog siostry Małgorzaty Chmielewskiej. Nie myślcie sobie, że poraziło mnie i od razu czytałam bez chwili wytchnienia od pierwszej notki. Nie, bo wiele rzeczy mi nie pasowało. Jak to zakonnica z synem? Może była, ale po co wobec tego w habicie? To jakaś prowokacja?

A kiedy wszystko zrozumiałam (jaki człowiek głupi, zamiast od razu zaufać) zachwyciłam się.  Siłą. Prostotą słów. Pracowitością. Wiarą i oddaniem. Skromnością. Ale i tak dalej siedziało we mnie to poczucie krzywdy, jaką wyrządzali hejterzy. Bo czasem tak mam, że jeśli urazi się kogoś to mnie też to boli. Dlatego ucieszyłam się, gdy blog przeniósł się w zaciszniejsze miejsce. Zrobiło się bezpieczniej.

To jest takie miejsce, gdzie się  głębiej oddycha. Trudne się  rozplątuje i człowiek  znajduje wyjście z najgorszej opresji. Tam nikt nie obiecuje, że będzie łatwo. Nikt nikogo nie nawraca. Nie ma anielskich śpiewów. Były, ale jest na szczęście opcja „wycisz głos” co natychmiast robiłam.

 Musiałam zażartować bo się robi patetycznie a do brzegu daleko.

Dziś z całego serca  proszę Was o oddanie głosu na blog siostry Małgorzaty. Chciałabym, aby jak najwięcej ludzi znalazło to miejsce, poznało siostrę Chmielewską - mądrą, pełną pasji, niezwykle skromną kobietę. Kochającą bezwarunkowo. Posiadającą charyzmatyczną osobowość. Dającą nadzieję i wiarę w dobro,  a jak trzeba to kopa w tyłek na otrzeźwienie.

Może się to udać poprzez konkurs na Blog Roku. Trwa głosowanie. Można wysłać wiadomość o treści B00095  (B zero zero zero dziewięć pięć) bez spacji! na numer 7122. Koszt sms 1,23 zł, pieniądze te zostaną przeznaczone na cel charytatywny. Głosować można tylko raz z jednego telefonu.

Uszczęśliwi mnie komentarz – weź się Klarka nie spinaj, i tak bym głosowała bez tego kazania.

Tu można sprawdzić ranking (klik)