Coś się skończyło

Robię porządki w ogrodzie, będzie mniej roboty na wiosnę. Mimo tylu lat doświadczenia nadal spotykam niespodzianki, jedne rośliny nie chcą u mnie rosnąć, inne przekształcają się w chwasty i trzeba je ograniczać. W zeszłym roku posadziłam pod schodami lichy krzaczek mięty, w tym roku już tam nic innego nie było widać, tylko zieleń i fiolet. Musiałam mocno przyciąć ale lubię, bo koty tamtędy chodzą i zanim się przedrą przez krzaczory, nabierają miętowego zapachu.

jeszcze trochę słońca

Przy okazji tego zajęcia tak sobie myślę, że mało kto już umie pracować w ogrodzie i w polu. To nie jest prosta praca. Dawniej ludzie mieszkający na wsi i posiadający ziemię pracowali na niej od dziecka i nabywali te umiejętności latami z pokolenia na pokolenie. Trzeba przecież wiedzieć, jak wyglądają poszczególne części roślin, jakie mają wymagania klimatyczne i glebowe, na czym polega pielęgnacja i które części się zbiera do spożycia a z których będą nowe plony. Kiedy się sieje i kiedy się zbiera. Czy z pestki wyrośnie drzewo, czy bulwy się wykopuje na zimę,  a może wystarczy posadzić raz i już będzie do końca życia zdobić ogród. Ale na jaką głębokość? I czy urośnie za szopą czy raczej nie?

winobluszcz rośnie sam jak chwast

Lubię sadzić nowe rośliny. Z ogromną ciekawością czekam, co z tego będzie, czy spełnią się moje oczekiwania czy niestety,  nie urośnie nic. W tym roku urzekły mnie lilie, będę je prosić, by zostały ze mną na dłużej. Nie śmiejcie się, gadam do ulubieńców. Najbardziej sztorcuję lawendę, bo co roku rośnie z wielką łaską i wcale piękna nie jest, za zimno ma biedna. Trudno, ja też marznę zimą a żyję – tak jej tłumaczę, gdy nie odbija na wiosnę.

zapomniałam o winogronach, czas zbierać

Mało kto już uprawia ziemię, bo się nie opłaca. Nie opłaca się siać marchewki, pietruszki, sadzić ziemniaków, hodować kur. Nawet, jak w domu jest kilkoro bezrobotnych to i tak się nie opłaca. Lepiej nic nie robić i narzekać. A poza tym – młodzi po prostu już nie potrafią pracować w polu.